Pierwszy w tym sezonie maraton, traktowany przez nas jako rozgrzewka przed kolejnymi startami. Na dzisiejszy wyścig wybraliśmy się razem z ekipą Jurabike Częstochowa. Maraton zimowy tylko z nazwy, gdyż temperatura w ciągu dnia utrzymywała się w granicach 9 stopni.
Przed maratonem krótka rozgrzewka w rytmach zumby, w której razem ze mną uczestniczyli jeszcze Alek i Bartek, a później tylko Bartek. Normalnie takiej rozgrzewki jeszcze nie było :D Lepsze niż spinning, haha :D Punktualnie o 11 start wyścigu.
Rozgrzewka :D
Początek wyścigu to jak zwykle mały korek i przepychanka uczestników w walce o jak najlepsze miejsca.
Już po kilku sekundach od startu z zasięgu wzroku znika mi Alek. Zaraz po starcie w promocji duża kałuża, którą w wyniku małego zatoru ciężko ominąć, nie pakując się wprost w nią. Wyjeżdżamy na asfalt i powoli zator się rozładowuje. Po kilku metrach mija mnie najpierw Bartek, a potem Rafał. Wjeżdżamy po chwili w teren. Na trasie pełno kałuż, błota, miejscami sypkiego piachu. Na jakimś 3 km zauważam, że zaraz za mną jedzie Przemek, jednak po pierwszym podjeździe zostaje w tyle. Większość trasy po płaskim, ale było kilka podjazdów (m.in. jedno strome podejście) i kilka stromych zjazdów. Podczas wyścigu udało mi się jeszcze wyprzedzić Adama, Artura i Mirka. Tuż przed metą mijam jeszcze jednego zawodnika i ostatecznie linię mety przekraczam z czasem 1 godz. 19 min, plasując się na miejscu 3 w kategorii OPEN kobiet na dystansie Mega.
Na trasie wyścigu
Ustrzelona znienacka
Pozdrawiam fotografa :)
Podium :)
Alek na podium - 3 miejsce Open i 3 w M3 na dystansie Giga :)
Będzie z czego wypić za nasz wspólny sukces:D
Całkiem ciekawe rozpoczęcie sezonu, podczas którego można było sprawdzić swoje siły przed kolejnymi startami. Co prawda maraton był zimowy tylko z nazwy
- bo powinien być raczej nazwany błotno - wodnym, ale fajnie było w nim wystartować. Jedyną "zimową" atrakcją
dzisiejszego wyścigu był około pięćset metrowy odcinek po zmrożonym śniegu i lodzie :D
Wybraliśmy się dziś na krótki terenowy trening razem z chłopakami z grupy Częstochowskich Wypadów Rowerowych. Umówiliśmy się z nimi na Górze Ossona. Zastanawialiśmy się do ostatniej chwili czy jechać, gdyż jak wstaliśmy drogi były mokre i obawialiśmy się co będzie w terenie, ale postanowiliśmy się ruszyć. Na miejsce spotkania dojechaliśmy przez Aleję Pokoju, Kucelin, Odlewników i Legionów.
Chłopaków jeszcze nie było, więc postanowiliśmy trochę potrenować samemu. Pierwsza próba podjazdu w moim wykonaniu nieudana, ale druga już poszła bez problemu. W między czasie na Ossona przybył jeszcze Arecki i postanowił, że dalej pojedzie z nami. Po chwili dojechali pozostali - Piksel, Rafał i Oskar. Ruszyliśmy dalej. Na początek wdrapaliśmy się na sam szczy Ossona, by zjechać z niego chyba najbardziej stromym zjazdem, zwieńczonym na końcu wyskokiem z betonowych płyt. Oczywiście chłopaki zjechali, ja spokojnie zeszłam :D Dalej już normalny zjazd i czerwonym rowerowym w stronę Kusiąt. Skręcamy w prawo w kierunku Zielonej Góry. Już podczas podjazdu podzieliliśmy się na dwie grupki, częsć podjechała bardziej stromym podjazdem, a część (w tym ja) łagodniejszym. Zjazd podobnie, część chłopaków postanowiła zjechać bardziej ostrym zjazdem, a ja i Oskar pojechaliśmy łagodniejszym zjazdem. Spotkaliśmy się na dole.
Dalej kawałek asfaltem przez Kusięta i koło szkoły w prawo w teren. Ledwie zjechałam z asfaltu i spadł mi łańcuch, podczas redukcji przełożenia w przedniej przerzutce. Chłopaki odjechali do przodu, ale udało mi się ich w miarę dogonić. Skierowaliśmy się terenem w stronę Towarnych, Chłopaki pojechali koło jaskini, ja wybrałam ścieżkę prowadzącą dołem. Poczekałam chwilę na polance, po czym chłopaki podjechali na szczyt między skałami, a ja pojechałam dookoła. Początek zjazdu również odpuściłam, i dopiero po kilku metrach zjechałam.
Wyjechaliśmy na asfalt, którym dotarliśmy do Olsztyna, gdzie od razu skierowaliśmy się na zamek. Pod sam zamek nie udało mi się podjechać, ale i tak podjechałam dużo dalej niż zwykle. Gdy byliśmy już na górze okazało się, że Oskar został na dole, gdyż zerwał łańcuch. Gonił nas niestety czas, więc zdecydowaliśmy, że odłączymy się od chłopaków i udamy się już w drogę powrotną. Taką samą chęć wyraził także Arecki.
Zjechaliśmy z zamku tą samą drogą. Dalej kawałek asfaltem i znów terenem przez Górę Ostrówek i przez Skrajnicę. Przecięliśmy asfalt prowadzący do stacji benzynowej i dalej prosto lasem aż do przeciwpożarówki, wyjechaliśmy tuż przy początku rowerostrady. Następnie terenem do torów, przez lasek, po czym asfaltem przez Bugaj i koło Michaliny. Przy DK1 rozdzielamy się i Arecki jedzie prosto, a my w lewo i przez Błeszno do domu.
Zdjęć z dzisiejszego wypadu brak. Pomimo tego, że nad ranem padało, wróciliśmy do domu dużo mniej ubłoceni niż po ostatnim wypadzie do Złotego Potoku. Całkiem fajny trening przed jutrzejszym maratonem :)
Praktycznie rzecz biorąc powtórka z wtorku. Dwie godziny spinningu z Hubertem. Pierwsza godzina
treningu siłowego, podczas którego praktycznie 30 minut ciągłego "podjazdu". Druga
godzina to trening interwałowy, podczas którego była również seria kilku szybkich sprintów z mocnym obciążeniem.
Dziś dwie godziny spinningu z Hubertem. Pierwsza godzina
treningu siłowego, podczas którego 40 minut ciągłego "podjazdu". Druga
godzina to trening interwałowy.
Wiosenna pogoda wprost rozpieszcza. Grzechem byłoby nie wybrać się na rower. Wyczytałam ostatnio na blogu Iwonki (anwi), że koło Ostrężnika kwitną jużprzebiśniegi. Od razu do głowy wpadł mi pomysł, by wybrać się do Złotego Potoku i zobaczyć ten prześliczny zwiastun wiosny.Oprócz nas na miejscu spotkaniastawili się jeszcze Kasia, Kamil i Rafał.W tym składzie ruszamy w drogę.
Najpierw Aleją Pokoju, potem asfaltem
przez Kucelin, koło ocynkowni i
Guardiana. Następnie kawałek terenem wzdłuż torów i dalej drogą
przeciwpożarową aż
do Olsztyna. Po wyjeździe z pożarówki asfaltem przez Olsztyn i
Przymiłowice - Kotysów. Dalej terenem czerwonym rowerowym do Zrębic,
znów kawałek asfaltem i koło kościoła skręcamy w lewo w teren na żółty rowerowy,
którym docieramy do Siedlca. Tutaj pierwsza dzisiejsza "przygoda". Równy asfalcik, nie zwiastujący niczego nieplanowanego, a tu nagle, Rafał chcąc się napić z bidonu ląduje w trawie i to w iście prześmieszny sposób. Pierwsza reakcja - pytamy czy nic się nie stało. Na szczeście okazało się, że Rafał jest cały i zdrowy. No i wtedy nasza kolejna reakcja, jak u typowego Polaka - wszyscy buchnęli śmiechem :D Coż, taka chyba natura ludzka. Po drobnej naprawie linki od hamulcaruszamy dalej. Cały czas asfaltem przez Siedlec do Ostrężnika. Jedziemy na wzgórze w Ostrężniku (na którym dawniej stał zamek), w poszukiwaniu przebiśniegów. Niestety nie udało się znaleźć ani jednej sztuki. Widocznie Iwonka ma większe szczęście. Kontynuujemy poszukiwania jeszcze koło źródełka, ale również bez skutku.
Poszukiwania przebiśniegów.
Zrobiliśmy się głodni, więc udaliśmy się asfaltem do Złotego Potoku, by coś zjeść u Rumcajsa. Zdecydowaliśmy się na pizzę. Fakt faktem, była smaczna, ale czas nas gonił, więc zaraz po zjedzeniu w drogę powrotną. Najpierw kawałek asfaltem, a potem aleją klonową i niebieskim rowerowym do Siedlca. Na szlaku pełno wody, błota, a miejscami także zmrożonego śniegu.Uchlapaliśmy się dość mocno. Zdecydowaliśmy, że dalej jedziemy już tylko asfaltem. Rafałowi się bardziej śpieszyło, więc postanowił, że pojedzie dalej sam szybszym tempem niż my. No i przejechał raptem kilkaset metrów... i stanął. Gdy go dogoniliśmy okazało się, że złamał oś w korbie i uszkodził suport. Zdecydowaliśmy, że nie zostawimy go samego tyle km od domu. Myśli w głowie co tu zrobić. Alek postanowił, że poszuka w przydrożnym rowie czegoś do holowania. No i udało się :D W rowie leżała pęknięta szosowa dętka. Takiej pomocy drogowej jeszcze nie widziałam :D
Rowerowa pomoc drogowa :D
Do Olsztyna (przez Siedlec, Krasawę, Zrębice i Przymiłowice) chłopaki holowali Rafała na zmianę. Szło im to całkiem nieźle, nawet jak jechaliśmy do Złotego, to nie mieliśmy takiego szybkiego tempa :DZ górki Rafał jechał sam siłą rozpędu. W OlsztynieKasia z Kamilem odłączyli się od nas i pojechali przez Brzyszów i Srocko. My zdecydowaliśmy się na krótszy wariant, bo Alek został sam w roli holownika. Najpierw terenem przez Górę Ostrówek, gdzie Rafał biegł z rowerem pod górkę tak samo szybko jak my wjeżdżaliśmy :D, Następnie asfaltem przez Skrajnicę i rowerostradę. Kawałek terenem do torów i potem przez lasek do Bugaja. Asfaltem przez Bugaj i koło Michaliny do DK1. Stąd Rafał miał już tylko kawałek do swoich rodziców. Po upewnieniu się, że sobie już poradzi udaliśmy się przez Błeszno do domu.
Zdarzały się już różne rowerowe przygody, jak choćby zerwanie łańcucha, skrzywienie koła, pęknięty klucz, ale czegoś takiego jak dziś nie pamiętam :D Rowerowa pomoc drogowa :D Można by coś takiego opatentować :D Przebiśniegów niestety nie udało się znaleźć, ale wycieczka z całą pewnością pozostanie niezapomniana :)
Dziś dwie godziny spinningu z Hubertem. Pierwsza godzina treningu siłowego, podczas którego 40 minut ciągłego "podjazdu". Druga godzina to trening interwałowy.
Piękną mamy wiosnę tej zimy. Pogoda rewelacyjna, zachęcająca do rowerowej wycieczki, tak więc po załatwieniu kilku miastowych spraw postanowiliśmy wyskoczyć na małą przejażdżkę. Wybraliśmy się dziś zobaczyć kopalnię dolomitów w Ząbkowicach.
Na początku pojechaliśmy asfaltem przez osiedle, a potem między Pogorią trzecią i drugą. Następnie terenem wzdłuż torów w kierunku Pogorii pierwszej. Zjechaliśmy na chwilę ze ścieżki, by zobaczyć pobliski bunkier. Fotografii brak. Wróciliśmy na ścieżkę i jechaliśmy dalej wzdłuż torów. Dojechaliśmy do drogi nr 796. Przejechaliśmy nad trasą S1 i dalej cały czas asfaltem aż do Ząbkowic. W Ząbkowicach skręcamy w prawo w lokalną dróżkę, którą jedziemy w pobliże kopalni dolomitów. Miejscami sporo błota, więc rowerki się pobrudziły.
Kopalnia Dolomitów Ząbkowice
Kopalnia Dolomitów Ząbkowice
Kopalnia Dolomitów Ząbkowice
Rocky w nowej konfiguracji
Po zrobieniu kilka fotek dalej w drogę. Pogoda była wciąż ładna, licznik pokazał temperaturę prawie 12 stopni, więc zdecydowalismy się zahaczyć jeszcze o Bukową Górę. W pobliżu kopalni zauważyliśmy fajną ścieżkę w lesie przypominajacą naszą przeciwpozarówkę. Postanowiliśmy sprawdzić gdzie ona prowadzi. Okazało się jednak, że tuż przed drogą, do której dotarliśmy znajduje się dość głęboki rów przy drodze. Niestety błota było na tyle, że woleliśmy zawrócić, niż wpakować się w błoto po kostki. Tą samą trasą co wcześniej dojechaliśmy do drogi głównej. Następnie główną przez Ząbkowice, potem obok Zakładów Tworzyw Sztucznych i dalej asfaltem do Ujejsca. W Ujejscu skręcamy w prawo w teren. Zatrzymujemy się zaraz przy drodze, by zrobić kilka fotek jednego z bunkrów, po czym robimy terenowe kółeczko przez Bukową Górę. Podczas kółeczka na Bukowej temperatura zaczęła systematycznie spadać. Na szczycie licznik wskazał niecałe 8 stopni. Jakbyśmy znaleźli się w innym klimacie. Im dalej tym więcej lodu. Na zjeździe trzeba było uważać.
Na bunkrze :D
Myśleliśmy, że jak zjedziemy z powrotem do asfaltu, to temperatura znów wzrośnie. Niestety tak się nie stało. Zrobiło nam się zimno, więc czym prędzej do domu. Najpierw asfaltem w kierunku Pogorii czwórki, po czym asfaltową ścieżką wzdłuż zalewu. Następnie kawałek terenem, przez tory i potem ścieżką rowerową wzdłuż Pogorii trójki. Następnie kawałek przez park i przez osiedle do domku. Pojechaliśmy jeszcze na myjkę umyć rowery, ale kolejka była tak duża, że zrezygnowaliśmy i wybraliśmy wariant łazienkowy.
Takim sposobem dzisiejsza przejażdżka dobiegła końca. Wróciliśmy cali pochlapani, a o rowerach nie wspomnę. Kąpiel dobrze im zrobi. Fajnie było się ruszyć :) Spinning to nie to samo :)
Spinning z poniedziałku i środy w Strefa Fitness Club. W poniedziałek dwie godziny. Pierwsza to interwały z Hubertem, a druga wytrzymałość z Anią. Dziś godzina mocnych interwałów z Hubertem.
Na rowerze jeżdżę odkąd tylko pamiętam - nauczył mnie tata, gdy nie miałam jeszcze skończonych 3 lat. Najbardziej lubię zwiedzać, w szczególności zamki :)
Technika nie jest moją najlepszą stroną, ale jeżdżę, bo lubię i sprawia mi to przyjemność :) Jazda rowerem jest dla mnie jak narkotyk - silnie uzależnia, a jej brak powoduje dolegliwości abstynencyjne :D
Od 2013 zawodniczka klubu BIKEHEAD MTB TEAM.
Powerade MTB Maraton 2013 - klasyfikacja generalna: miejsce 8 w K2 Mega.
Bike Maraton 2014 - klasyfikacja generalna: miejsce 4 w K2 Mega
PS: Nie obchodzi mnie co o mnie myślicie, czy mnie lubicie czy nienawidzicie, czy jestem zbyt naiwna, czy może dziecinna, ale prawda jest inna - jestem taka jaka według siebie być powinnam.
Oświadczam, że wszelkie obraźliwe, niecenzuralne, wulgarne i bezsensowne komentarze umieszczane na innych portalach, podpisane moim nickiem, albo pisane w taki sposób, by mogły być kojarzone z moją osobą nie są mojego autorstwa. Jest to próba podszywania się pode mnie. Przyjdzie taki czas, że sprawiedliwości stanie się za dość i winny poniesie odpowiednią karę.
EdytKa
