Bikeblog EdytKi
Wpisy archiwalne w miesiącu

Lipiec, 2014

Dystans całkowity:821.78 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:25:37
Średnia prędkość:18.14 km/h
Maksymalna prędkość:58.95 km/h
Suma podjazdów:7580 m
Liczba aktywności:24
Średnio na aktywność:34.24 km i 2h 33m
Więcej statystyk

Deszczowy Olsztyn

Czwartek, 31 lipca 2014 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Po powrocie z urlopu czas odwiedzić stare śmieci :D Ola zaproponowała popołudniowy wypad do Olsztyna. Na początku chętnych było sporo, ale gdy tylko zaczęło się chmurzyć większość osób odpuściła. Gdy wychodziliśmy z domu na miejsce zbiórki zaczęło kropić, ale mimo tego udaliśmy się na Plac Biegańskiego. Oprócz nas i Oli stawił się jeszcze Łukasz, więc w czwórkę mimo lekkiego deszczu ruszyliśmy w stronę Olsztyna.

Najpierw przez Aleje i Mirowską. Potem w prawo i terenem koło Złotej Góry. Dalej przez Legionów i znów w teren w stronę Ossona. Na szczyt dziś nie wjeżdżamy tylko jedziemy dookoła od prawej strony. Następnie zjazd i czerwonym rowerowym do Kusiąt. Kawałek asfaltem, po czym w prawo w teren na zielony rowerowy, którym mijamy Góry Towarne dookoła i docieramy do asfaltu. Dalej do rynku i na zamek. Podjazd na ruiny zamku (z jednym zatrzymaniem na tej samej skale co zwykle) i potem zjazd.


Zjazd z ruin zamku

Powrót kawałek asfaltem w stronę Biskupic, a potem w prawo w teren na pomarańczowy rowerowy. Następnie kawałek asfaltem przez Dębowiec, po czym znów terenem niebieskim rowerowym do początku rowerostrady. Dalej terenem do torów, przez lasek, asfaltem przez Bugaj, koło Michaliny i wzdłuż trasy do Jagiellończyków. Tutaj rozstajemy się z Olą i jedziemy z Łukaszem na myjkę przy BP umyć rowerki, po czym przez Błeszno (gdzie żegnamy się z Łukaszem) do domu.

Filmik z wypadu:


Trochę deszcz nas dziś zmoczył, ale był na tyle ciepły, że nam to wcale nie przeszkadzało. Błotka również dziś nie brakowało. Towarzystwo doborowe, więc wycieczka udana. Jak miło wrócić z urlopu do codzienności :D

Rychlebskie ścieżki vol.2

Środa, 30 lipca 2014 · Komentarze(2)
Kategoria 1) do 30 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Góry, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Ostatni dzień urlopu w Stroniu Śląskim. Spakowaliśmy rano bagaże, a że ciuchy i buty wreszcie wyschły po poniedziałkowej ulewie postanowiliśmy w drodze powrotnej zahaczyć jeszcze o Rychlebskie ścieżki. Rowery na dach auta i w drogę. Po dojechaniu na miejsce szybkie przebranie się i na ścieżki.

Najpierw dojazd do ścieżek. Od początku pod górkę, kawałek asfaltem, potem terenem, znów kawałek asfaltu i szutrowo - kamienistą dróżką. Następnie już właściwymi Rychlebskimi scieżkami - najpierw podjazd pod górę trialem Dr. Weissnera. Bardzo fajna techniczna ścieżka, napakowana drewnianymi kładkami, ostrymi zakrętami i dużymi kamieniami. Podjechałam całość. Tylko w dwóch miejscach podparłam się nogą na kładkach.


Przejazd przez kładkę na trialu Dr. Weissnera


Kolejna z  kładek na trialu Dr. Weissnera


Podjazd trialem Dr. Weissnera

Po podjeździe kawałek płaskimi szutrami dróżką zwaną Wales, po czym zjazd singielkiem zwanym Superflow. Przed zjazdem opuszczamy jeszcze sztyce i jedziemy. Zjazd Superflow napakowany jest mnóstwem zakrętów i hopek, na końcu zjazdu jest również kilka drewnianych mostków. Udaje mi się pokonać cały zjazd, bez żadnych upadków, jednak na zjeździe jadę dość asekuracyjnie. Niestety prędkość nie jest w tym wypadku moją mocną stroną.


Zjazd ścieżką Superflow

Kawałek zjazdu Superflow:


Z uwagi na fakt, że jedna pętelka po Rychlebach zajęła nam dość dużo czasu, a dziś czeka nas jeszcze powrót do domu, po dotarciu do parkingu kończymy na dziś zabawę i pakujemy rowery z powrotem na dach. Bylo fajnie i mam nadzieję, że następnym razem zagościmy tu nieco dłużej.

Stronie vol.3 - Śnieżnik (1426 m n.p.m.), Żmijowiec i Czarna Góra

Poniedziałek, 28 lipca 2014 · Komentarze(4)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Góry, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Kolejny dzień urlopu. Dziś postanawiamy wybrać się rowerem na Śnieżnik. Już dzień wcześniej opracowujemy trasę jazdy. Przed wyprawą jedziemy jeszcze zobaczyć start drugiego etapu Sudety MTB Challenge. Jak się okazuje zawodnicy również jadą dziś w okolice Śnieżnika, ale wjeżdżają tylko do schroniska pod Śnieżnikiem. Moglibyśmy nawet jechać w całości trasą wyścigu, ale nie zmieniamy już naszych planów i jedziemy opracowanym wcześniej wariantem.

Zawodnicy wystartowali, teraz czas na nas. Jedziemy najpierw asfaltem zielonym rowerowym przez Nową Morawę obok zbiornika wodnego, dalej kawałek szutrowo i znów asfaltem przez Kletno. Tutaj rozpoczynamy właściwy podjazd zielonym rowerowym na Przełęcz Śnieżnicką. Podjazd przyjemny, większości szutrowo - kamienisty. Od przełęczy dalej pod górę niebieskim rowerowym, już po większych kamieniach do schroniska pod Śnieżnikiem. Przy schronisku chwila postoju, by zobaczyć czołówkę wyścigu, po czym zielonym pieszym na szczyt Śnieżnik - 1426 m n.p.m. Na początku pieszego szlaku da radę jechać. Łatwo nie jest, bo pokonać trzeba korzenie i kamienie, ale jedziemy.


Podjazd na Śnieżnik - w tle schronisko pod Śnieżnikiem


Podjazd na Śnieżnik szlakiem zielonym pieszym

Od połowy szlaku jest już coraz gorzej i rowery trzeba wtaszczyć pokonując pieszo naprawdę spore głazy. Na szczęście nie jesteśmy jedynymi rowerzystami mającymi takie pomysły. Po drodze napotykamy kilku innych rowerzystów. Niektórzy schodzą już z góry, inni próbują zjeżdżać, a inni jak my dopiero wdrapują się na szczyt. Pod sam koniec szlaku wiodącego na szczyt znów można kawałek jechać po mniejszych kamieniach. Wreszcie docieramy na sam szczyt. Udało się :)


Misio na szlaku zielonym pieszym


Już na szczycie - 1426 m n.p.m.

Niegdyś na szczycie Śnieżnika znajdowała się wieża widokowa, po której dziś zostały jedynie ruiny. Budowla miała wysokość 33,55 m. Wzniesiona została w latach 1895- 1899. Niestety w roku 1973 została zburzona, gdyż władze uznały wtedy, ze jest stan techniczny jest na tyle zły, że zagraża bezpieczeństwu.


Na ruinach dawnej wieży widokowej na Śnieżniku


Widok ze Śnieżnika i nadchodzący deszczowy armagedon

Na Śnieżniku robimy przerwę na jedzonko. Podczas przerwy nad szczytem zaczynają zbierać się ciemne chmury. Decydujemy się więc szybko zmierzać w stronę schroniska. Kawałek ze szczytu udaje nam się zjechać, następnie na wielkich kamieniach kawałek rowery prowadzimy, po czym od połowy szlaku również już zjeżdżamy po korzeniach i kamieniach aż do schroniska.


Zjazd ze Śnieżnika zielonym pieszym


Zjazd ze Śnieżnika

Ze schroniska zjeżdżamy niebieskim rowerowym (tym samym którym wcześniej wjeżdżaliśmy) na Przełęcz Śnieżnicką. Zaczyna kropić, ale decydujemy się mimo tego jechać dalej. Jedziemy w miarę po płaskim bardzo przyjemnym szlakiem czerwonym rowerowym przez Żmijowiec. Tym samym szlakiem prowadzi również część dzisiejszego wyścigu MTB Challenge. Niestety w pewnym momencie zaczyna się naprawdę konkretna ulewa. Szlakiem płynie normalnie rzeka, a dodatkowo musimy uważać na zawodników, by nie utrudniać im ścigania się. Docieramy kompletnie przemoczeni do Żmijowej Polany. Skoro i tak już jesteśmy cali mokrzy to postanawiamy jechać dalej na Czarną Górę. Podjazd początkowo terenowy, potem asfaltowy. Tędy również wiedzie trasa dzisiejszego wyścigu. Udaje nam się dotrzeć do wieży radiowo - telewizyjnej na Czarnej Górze. Niestety jak się okazuje już po zjeździe omijamy wieżę widokową na szczycie. Z jednej strony szkoda, ale z drugiej strony przy takiej ulewie i tak za wiele byśmy z wieży nie zobaczyli.


Wieża radiowo - telewizyjna na Czarnej Górze (1205 m n.p.m.)

Z Czarnej Góry postanawiamy zjechać terenowo, tak jak prowadzi trasa wyścigu. Jednak szybko okazuje się, że w takich warunkach pogodowych nie był to najlepszy wybór. W dół prowadzi stromy singielek między drzewami, którym praktycznie płynie rzeka. Zjazd jak dla mnie jest niemożliwy. Prowadzimy więc rowery w dół, a mimo tego i tak udaje mi się zaliczyć glebę przez poślizgnięcie się na błocie. Ciężko było mi zejść, więc tym bardziej podziwiam zawodników, którzy tędy zjeżdżali w takich warunkach. Na szczęście singielek wreszcie się skończył i końcówkę błotnego zjazdu, już mniej stromego udało się pokonać jadąc. Nawet załapaliśmy się na fotkę tak jak zawodnicy wyścigu :D


Zjazd, a w zasadzie zejście z Czarnej Góry po ulewie

Dotarliśmy do Przełęczy Puchaczówka. Dalej zdecydowaliśmy się zjechać z trasy wyścigu i jechać asfaltem przez Sienną i Stronie Wieś do Stronia Śląskiego. Dobrze, że było ciepło, więc jazda po kałużach i w deszczu aż tak bardzo nam nie przeszkadzała. gdy dojechaliśmy do centrum Stronia przestało padać i wyszło słońce. więc końcówka dojazdu do noclegu była już całkiem przyjemna.

Takim oto sposobem udało nam się dzisiaj zdobyć najwyższy szczyt Masywu Śnieżnika. Najważniejsze, że na samym szczycie Śnieżnika i podczas zjazdu do schroniska pogoda była dla nas łaskawa, potem i tak już było nam wszystko jedno :D Pomimo nagłego załamania pogody wycieczka i tak była udana :)

Stronie vol.2 - Trzebieszowice i Lądek Zdrój

Sobota, 26 lipca 2014 · Komentarze(2)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Góry, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Drugi dzień urlopu na wyjeździe. Rano znów zwiedzanie - tym razem Jaskinia Niedźwiedzia i kamieniołom Marianna, zatem na rower znów dopiero popołudniu. Wyjeżdżamy parę minut po godzinie 16tej. Dziś w planie zamek na skale w Trzebieszowicach i Lądek Zdrój.

Początek asfaltem do Stroni Wieś. Tutaj w lewo i terenowo pod górę zielonym pieszym - tym samym, którym zawodnicy maratonu zjeżdżali w stronę mety. Podjazd nie był łatwy. Częściowo szutrowy, a częściowo po kamolach. Udało mi się pokonać bez mała cały - z jednym zatrzymaniem na kamolach. Następnie szutrowy zjazd zielonym rowerowym do Konradowa. Po drodze mijamy dawny wapiennik. W między czasie zaczyna lekko padać deszcz, ale jedziemy dalej.


Dawny wapiennik przy zielonym rowerowym

W Konradowie kawałek asfaltem. Po drodze krótki postój przy dawnym barokowym dworku z XVIII w. Obecnie dwór niestety coraz bardziej popada w ruinę, zresztą jak spora część dworków w tej okolicy.


Dwór w Konradowie z XVIII

Od Konradowa jedziemy terenem czerwonym rowerowym do Trzebieszowic. Początek szlaku to trudny kamienisty podjazd, który dodatkowo utrudnia nam padający deszcz i wredne końskie muchy, które atakują nas na potęgę. Pod koniec podjazdu przestaje padać, ale w terenie dalej mokro. Jedziemy po płaskim przez pola i zarośla,a potem fajnym terenowym zjazdem do torów kolejowych w Trzebieszowicach.

Nasze rowerki na torach

Dalej jedziemy czerwonym rowerowym - ale tym razem asfaltem - na Zamek na Skale. Owy zamek to w zasadzie bardziej hotel i budynek restauracyjny. Zamkiem jest w zasadzie bardziej z nazwy.


Zamek na skale w Trzebieszowicach

Po obejrzeniu zamku dalej asfaltem czerwonym rowerowym w stronę Lądka Zdroju. Po drodze skręcamy w lewo na zielony rowerowy i podjeżdżamy początkowo asfaltem, potem szutrowo do jaskini Radochowskiej. Jaskinia jest już zamknięta. Zwiedzać można tylko z przewodnikiem. Do środka prowadzi bardzo wąskie przejście. Pozostaje nam zjechać z powrotem do czerwonego rowerowego i podążać dalej asfaltem do Lądka Zdroju. Po dotarciu do celu udajemy się na rynek, gdzie znajduje się ratusz i pomnik Trójcy Świętej.


Pomnik Trójcy Św. na rynku w Lądku Zdroju


Ratusz na rynku w Lądku Zdroju

Czas wracać do Stronia. Po oględzinach mapy decydujemy się jechać dalszą częścią czerwonego rowerowego. Początek asfaltowy, w pobliżu ogródków działkowych. Jednak dalej szlak nie jest już taki fajny. Zarośla, krzaki na wysokość połowy roweru. Jakby szlak był kompletnie nie uczęszczany. W efekcie w kasetę i kółeczka przerzutki wkręca się masa traw. Decydujemy się wracać do asfaltu i obrać inną drogę powrotu.


Trawy w napędzie

Jedziemy kawałek asfaltem drogą krajową 392. Potem skręcamy w lewo na Kąty Bystrzyckie. Asfalt w nie najlepszym stanie, ale lepsze to niż krzaki. Najpierw podjazd, potem zjazd i znów podjazd i jesteśmy w Kątach Bystrz. Tutaj wjeżdżamy w teren na na dalszy odcinek czerwonego rowerowego. Tym razem szlak wiedzie przyjemnym szuterkiem, miejscami są kamienie. Podjazd, zjazd i znów podjazd (i znów podjeżdżaliśmy tu gdzie zawodnicy maratonu mieli zjazd). Z czerwonego zjeżdżamy na ten sam zielony pieszy, którym dziś już jechaliśmy. Tym razem czeka nas zjazd :) Zjazd całkiem fajny, pokonałam cały i to w miarę szybko. Niestety na samym końcu kapeć w tylnym kole - najprawdopodobniej przez dobicie. Szybka zmiana dętki i już tylko asfaltem przez Stronie Wieś do kwatery.

I tak oto wyglądał drugi rowerowy dzień urlopu w Stroniu Śląskim. Kilometrów zbyt wiele może nie wyszło, ale wyjechaliśmy dość późno, a terenowa jazda po górach nie jest łatwa. Najważniejsze, że udało nam się zwiedzić kilka nowych miejsc :)

Stronie vol.1 - objazd trasy Mini MTB Maraton

Piątek, 25 lipca 2014 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 7) Trasa mieszana, 9) W towarzystwie, Góry
Uczestnicy
Pierwszy dzień urlopu nadszedł :) Na początek zwiedzanie bez roweru - pałac w Kamieńcu Ząbkowickim i kopalnia złota w Złotym Stoku oraz muzeum minerałów przy kopalni. Na rower wyszliśmy więc dopiero po godzinie 19. Czasu za wiele już nie było, zatem postanowiliśmy objechać na spokojnie trasę mini jutrzejszego maratonu, w którym startować nie będziemy.

Startujemy ze Stroni Śląskich i udajemy się do biura zawodów dowiedzieć się, czy trasa wyścigu jest już oznaczona. Podobno jest, zatem jedziemy. Ledwie wyjechaliśmy za sektory startowe i strzałki oznaczające trasę gdzieś wcięło. Spotkaliśmy jakiegoś zawodnika z Great Poland Bike Team i razem z nim pojechaliśmy asfaltem pod górę w poszukiwniu strzałek znaczących trasę. Tak oto dotraliśmy do miejsowości Młynowiec, skąd postanowiliśmy wrócić w pobliże startu wyścigu, bo niestety okazało się, że jedziemy w złym kierunku. Pokonaliśmy w ten sposób już 10 km.

Udało nam się wreszcie odnaleźć strzałki znaczące trasę :) Początek trasy to około 2 km łagodnego podjazdu po asfalcie do Starej Morawy. Tutaj napotkany rowerzysta odłącza się od nas i dalej jedziemy we dwoje. Trasa skręca w lewo i zaczyna się właściwy szutrowy podjazd (z jednym krótkim zjazdowym przerywnikiem) ciągnacy się do około 8 km. Następnie tuż przed rozjazdem Mini\Mega kawałek szybkiego, bardzo niebezpiecznego zjazdu i za rozjazdem dalsza część podjazdu - około 3 km - miejscami błotnistego, gdyż w lesie trwa wycinka drzew. Po pokonaniu podjazdu znaleźliśmy się w najwyższym punkcie trasy - na Suchej Przełęczy (1002 m n.p.m.). Dalej kawałek asfaltowego zjazdu, po czym kawałek po płaskim. Dalej już tylko jakieś 6 km szybkiego zjazdu - najpierw szutrowego, potem przez stoki łąki do asfaltu niedaleko Morawki.Stąd do mety szybki zjazd asfaltem.

Profil trasy Mini:


Takim oto sposobem udało nam się jeszcze przed zachodem słońca trochę dziś pojeździć.Trasa mini ogólnie bardzo łatwa technicznie. Podjazd kondycyjnie wymagający, ale zjazdy bardzo szybkie i przyjemne.

Sokole Góry i Biakło

Środa, 23 lipca 2014 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Pomimo zapowiadanych opadów deszczu umówiliśmy się dziś popołudniu z Łukaszem na wypad w Sokole Góry. Już w drodze do Jagiellończyków zastanawialiśmy się z Alkiem czy nie zawrócić, gdyż zerwał się mocny wiatr i zaczęło kropić, ale gdy dojechaliśmy na miejsce spotkania padać przestało. Gdy dojechał Łukasz ruszyliśmy w drogę.

Pojechaliśmy Alejką Pokoju (i tutaj zaczęło znów padać), potem przez Kucelin (gdzie już bardziej lało niż padało), koło Guardiana, wzdłuż torów i terenem do początku rowerostrady. Z każdą minutą deszcz powoli ustawał. Dalej pożarówką do końca i w Sokole Góry. Tutaj najpierw żółtym pieszym, potem czerwonym, a potem Łukasz poprowadził nas kilkoma technicznymi ścieżkami. Było ślisko, więc trzeba było szczególnie uważać podczas zjazdów po kamieniach. W kilku miejscach wolałam z roweru zejść, by nie zaliczyć gleby. Po rundce przez Sokole Góry udajemy się jeszcze na Biakło, które objeżdżamy dookoła fajnym singielkiem, po czym zjeżdżamy do parkingu.

Analogicznie jak wcześniej pożarówką, potem terenem do torów, przez lasek, asfaltem przez Bugaj i koło Michaliny do DK1. Tutaj Łukasz jedzie prosto, a my w lewo i przez Błeszno. Odbijamy jeszcze na myjkę umyć rowerki i wracamy do domu.

Terenowo do Złotego Potoku - 4 tys. w sezonie

Wtorek, 22 lipca 2014 · Komentarze(0)
Kategoria 3) 60 - 100 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Urlop w trakcie, zatem można sobie pozwolić na dłuższy terenowy wypad. Umówiliśmy się najpierw z Łukaszem na wypad do Złotego Potoku, a później chęć wspólnej jazdy wyraził jeszcze Andrzej, który dołączył do nas w trakcie jazdy. We troje z Łukaszem wyruszyliśmy spod Jagiellończyków.

Najpierw standard Alejką Pokoju, przez Kucelin i Legionów. Dalej terenem przez Ossona, czerwonym rowerowym, potem Zielona Góra, kawałek asfaltem przez Kusięta i znów terenem koło jaskini Towarnej i przez szczyt Gór Towarnych. Zjazd do Olsztyna, gdzie na rynku czeka już na nas Andrzej. Dalej we czwórkę asfaltem w stronę Biskupic, po czym znów w teren i przez Sokole Góry. Łukasz prowadzi najpierw żółtym pieszym, potem zielonym pieszym do Krasawy. Zielony szlak bardzo zapiaszczony. Kawałek asfaltem i znów w teren zielonym pieszy do Siedlca-Szczypie. Kawałek asfaltem i w prawo w teren na zielony / niebieski pieszy (również mocno zapiaszczone). Wyjeżdżamy koło Suliszowic i dalej terenem niebieskim pieszym / zielonym rowerowym jedziemy do Ostręzznika. Kierujemy się do najpierw jaskini Ostrężnickiej, po czym ścieżką ku źródłom zielonym / żółtym rowerowym obok stawów i obok amfiteatru jedziemy do groty Niedźwiedziej. Podjeżdżamy pod grotę, po czym zjazd i dalej szlakiem nad staw Amerykan w Złotym Potoku. Ze stawu jedziemy jeszcze do dworku Krasińskiego, gdzie robimy krótką sesję zdjęciową.


Przed dworkiem Krasińskiego - fot. by Łukasz

Następnie jedziemy Aleją Klonową, potem niebieskim rowerowym i dalej czerwonym pieszym (dosyć piaszczystym) do Pabianic. Kawałek asfaltem i znów terenem czerwonym / niebieskim pieszym, a potem czarnym i żółtym rowerowym do Zrębic. Za kościołem w lewo i terenem czarnym rowerowym w stronę Sokolich Gór. W Sokolich czerwonym pieszym, po czym Andrzej prowadzi nas pętelką po technicznych ścieżkach. Po technicznej rundce żółtym / zielonym pieszym jedziemy na Górę Biakło. Podjazd i podziwianie zachodu słońca.


Zachód słońca na górze Biakło - fot. by Łukasz

Następnie zjazd do parkingu i na chwilę do Andrzeja uzupełnić zapasu płynów. Andrzej zostaje już w domu a my we troje jedziemy dalej. Analogicznie jak wcześniej asfaltem w stronę Kusiąt, potem przez szczyt Towarnych (podjazd, a w zasadzie częściowe podejście z tej strony dużo trudniejsze), koło jaskini, asfaltem przez Kusięta, przez Zieloną Górę gdzie jest już całkiem ciemno (od tej strony podjazd pokonany w całości, zjazd także całkiem przyjemny) i dalej czerwonym rowerowym i przez Ossona do Legionów. Dalej przez cmentarz Żydowski i przez Kucelin do Alejki Pokoju, gdzie odłącza się Łukasz. Dalej już we dwoje przez osiedle do domu.

Filmik z wypadu:


Dzisiejszy terenowy wypad nieco zmęczył. Nie brakowało dziś podjazdów, technicznych zjazdów i piaskownic na szlakach. Kilometrów również wyszło całkiem sporo. Zmęczenie jest, ale satysfakcja z wypadu również :) Dziękuję wszystkim za super towarzystwo :) Dodam na koniec, że dziś wskoczył na licznik czwarty tysiąc w sezonie.

Bike Maraton 2014 - Bielawa

Sobota, 19 lipca 2014 · Komentarze(1)
Kategoria Z fotkami lub filmem, Maratony, Góry, 9) W towarzystwie, 6) Głównie teren, 2) 30 - 60 km
Uczestnicy
Kolejny wyścig z cyklu Bike Maraton. Od samego rana świeciło słońce i było bardzo ciepło, co zwiastować mogło dziś tylko jedno - wyścig w prażącym słońcu i upale.

Najgorszy był dla mnie pierwszy podjazd - który z drobnymi przerywnikami miał jakieś 15 km. Start był na terenie Ośrodka Wczasowo - Wypoczynkowego Sudety przy sztucznym zbiorniku. Po pierwszych metrach wjechaliśmy na szutrowy odcinek, na którym strasznie się kurzyło, ale po chwili wjechaliśmy na asfalt prowadzący mocno w górę, który szybko zniknął i pojawiła się szutrowo - kamienista nawierzchnia. Było mi tak strasznie gorąco, i tak się kurzyło, że momentami ledwie jechałam i tylko widziałam co chwilę kolejne wyprzedzające mnie osoby. Zastanawiałam się cały czas czy dam radę przejechać dystans mega. Po 6 kilometrach wjechaliśmy pod Trzy Buki (628m n.p.m.).

Pierwszy Podjazd tuż za startem

Po osiągnięciu szczytu była chwila odpoczynku na zjeździe, po czym od rozjazdu (tuż za pierwszym bufetem) na 9 kilometrze Mini/Mega zaczynał się kolejny wymagający dobrej kondycji podjazd. Na 12 km kolejny bufet i dalsza część kamienistego, wcale nie łatwego podjazdu pod Wielką Sowę (1015m n.p.m.). Na szczęście im wyżej tym robiło się chłodniej, więc jechało mi się coraz lepiej. Udało mi się nawet pokonać cały podjazd, co jest dla mnie sporym osiągnięciem.


Na podjeździe


Pokonywanie kamieni


Pokonywanie kamieni

Po osiągnięciu szczytu był około 2,5 kilometrowy zjazd, na którym pod sam koniec dostałam w prawe kolano jakąś grubą gałęzią i przed oczami aż zobaczyłam chyba wszystkie możliwe gwiazdozbiory świata. Po zjeździe na dół kolejny podjazd wokół Małej Sowy (972m n.p.m.), a potem na Średnią Górę, gdzie znajdował się drugi bufet (na 21 km trasy), z której był trudny technicznie zjazd po korzeniach i kamieniach. Najbardziej jednak podobały mi się reakcje turystów, którzy widząc jak podjeżdżam aż klaskali i gratulowali. Na jednym z podjazdów - mnie pamiętam którym jeden z okolicznych mieszkańców polewał zawodników wodą z węża dla ochłody - oczywiście z chęcią z tego skorzystałam. Większość zjazdu z Średniej Sowy udało mi się pokonać, jednak w kilku miejscach musiałam się podeprzeć nogą.

Do 31km, czyli rozjazdy Giga / Mega było jeszcze kilka wymagających zjazdów i podjazdów. Najgorszy był krótki asfaltowy podjazd pod schronisko. Pokonałam cały podjazd, jednak łatwo wcale nie było. Sprawiło mi to nie lada radość, tym bardziej, że obok mnie rowery prowadziło wielu facetów. Od rozjazdu trasa prowadziła szczytami gór z kilkoma zjazdami i podjazdami, między innymi na Lisie Skały, ale cały czas jechało się ciężkim terenem po kamieniach i korzeniach. W pobliżu 36 km trasa powoli zaczynała prowadzić w dół z początku terenem po korzeniach i kamieniach, a potem bardzo szybkimi szutrami z mnóstwem niebezpiecznych zakrętów. Na jednym z nich o mało co nie wypadłam z trasy w drzewo. Ostatnie około 2 km do mety to już łagodny zjazd, który pokonaliśmy na rozgrzewce, więc już go znałam, i wiedziałam jaką obrać ścieżkę jazdy.


Szybki zjazd


Tak się kurzyło na trasie


Podjazd


Na zjeździe


Kolejny zjazd


Zjazd przed metą

Po przyjeździe na metę nie wiedziałam na jakiej uplasowałam się pozycji. Dopiero po chwili dostałam od Bike Maratonu smsa z wynikiem dzisiejszego wyścigu: miejsce 7 z 9 w K2 Mega i 364 z 516 Open.

Profil trasy maratonu:

Praca i popołudniowy Olsztyn

Środa, 16 lipca 2014 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 7) Trasa mieszana, 8) Samotnie
Rano dojazd do pracy. Po pracy od razu do domu na skróty wertepami wzdłuż torów, gdzie podobnie jak wczoraj spotykam rosłego bażanta. Po obiadku jeszcze wypad do Olsztyna.

Najpierw przez osiedle, potem Alejką Pokoju, przez Kucelin, Cmentarz Żydowski, Legionów, tutaj w lewo i podjazd na Ossona (niestety nieudany). Dalej zjazd i czerwonym rowerowym w stronę Zielonej Góry. Podjazd pokonany do połowy, po czym zjazd do czerwonego szlaku. Kawałek asfaltem przez Kusięta i w prawo w teren w stronę Towarnych. Przed dojazdem do jaskini odbijam w lewo i docieram do asfaltu. Asfaltem do rynku w Olsztynie, tutaj chwila przerwy i powrót.

Kawałek asfaltem w stronę leśnego, a potem w prawo i terenem przez Skrajnicę. Dalej rowerostradą, terenem do torów, przez lasek, asfaltem przez Bugaj, koło Michaliny i przez Błeszno do domu. Waga jednak ma jakieś znaczenie, bo trochę się zmęczyłam na Foxie od podjazdów w terenie.