Bikeblog EdytKi
Wpisy archiwalne w kategorii

6) Głównie teren

Dystans całkowity:5824.74 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:295:33
Średnia prędkość:16.57 km/h
Maksymalna prędkość:58.95 km/h
Suma podjazdów:59119 m
Maks. tętno maksymalne:192 (98 %)
Maks. tętno średnie:179 (92 %)
Suma kalorii:7381 kcal
Liczba aktywności:129
Średnio na aktywność:45.15 km i 2h 55m
Więcej statystyk

Świnoujście vol.4 - Wolin i wioska Wikingów

Wtorek, 4 sierpnia 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 3) 60 - 100 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Morze, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Ostatni rowerowy dzień nad morzem. Postanowiliśmy wybrać się do Wolina. Upał ogromny, zatem wybraliśmy trasę szlakiem niebieskim rowerowym, który w większości prowadzi terenem. Początek przez miasto. Później asfaltem na prom Karsibór.

Po przeprawie przez Świnę jeszcze kilka km asfaltem, a potem, w lewo w teren. Docieramy do Przytoru. Tutaj kawałek asfaltu, a potem dłuższy odcinek terenem wzdłuż głównej drogi do Międzyzdrojów. Szlak prowadził tutaj wzdłuż lasu. Następnie znów asfaltem przez Wicko Zalesie i Wapnicę. Od Wapnicy kawałek podjazdu po kocich łbach, po czym w lewo i przez las do Sułomina. Na tym odcinku szlaku niebieskiego rowerowego nie brakowało ani błota, ani trawy, ani leśnych ubitych ścieżek. Od Sułomina szlak prowadził przez pola, po piachu i chaszczach. Następnie kawałek wzdłuż Zalewu Szczecińskiego. Do Wolina dojeżdżamy przez pola.


Na szlaku niebieskim rowerowym


Zalew Szczeciński

W Wolinie najpierw do sklepu uzupełnić zapas wody, a potem na rynek. Następnie do wioski Wikingów. Wioskę już zwiedzaliśmy, zatem tylko kolka fotek i powrót. W weekend odbywał się tu festiwal Wikingów, ale na festiwalu również już byliśmy.


Urząd Miasta Wolin


Na rynku w Wolinie


Alek koło muzeum w Wolinie


Wioska Wikingów


Brama wejściowa


Wioska Wikingów


Wioska Wikingów


Plan osady


Chcieli mnie torturować

Powrót częściowo inną trasą. Kawałek asfaltem główną drogą do Sułomina. Niezbyt bezpieczna jazda tędy. Skręcamy w lewo na szutrówkę, którą docieramy do niebieskiego rowerowego. Jedziemy analogicznie jak wcześniej niebieskim szlakiem przez las do Wapnicy. Dalej po kocich łbach i asfaltem przez Wapnicę i Wicko Zalesie. Kierujemy się do Międzyzdrojów i stąd wracamy terenem szlakiem zielonym rowerowym (szlakiem R10). Następnie wzdłuż gazoportu w Świnoujściu i asfaltem do promu miejskiego. Po przeprawie jeszcze przez miasto umyć rowery na myjce i do domu.

Upał dał się dziś we znaki. O ile podczas jazdy dało się wytrzymać, o tyle planując jakikolwiek postój szukaliśmy cienia, a tych było dość sporo. Szlak niebieski rowerowy prowadzący ze Świnoujścia do Wolina jest niestety bardzo słabo oznakowany. Miejscami wręcz w ogóle oznaczeń brak. Gdybyśmy nie mieli ze sobą mapy Wyspy Wolin na pewno byśmy często błądzili.

Bike Maraton 2015 - Bielawa

Niedziela, 26 lipca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Góry, Maratony, Z fotkami lub filmem
Kolejny maraton z cyklu Bike Maraton 2015. Miejsce startu: Bielawa. Od rana upał. Stojąc w sektorze startowym zastanawiałam się, który dystans wybrać, gdyż od samego początku sił jakoś niewiele, a w dodatku  jak się później okazało, w sektorze ugryzła mnie osa. W sektorze tym razem stałam sama. Emilia i Ola miały następne sektory. Alek ustawił się w ostatnim sektorze, gdyż z uwagi na kontuzję jechał dziś turystycznie.

Przed startem

Pierwsze 6 km wyścigu to ciężki w tym upale asfaltowy, potem szutrowy podjazd. Kurzu pełno, oddychać trudno. Następnie zjazd szutrowy do około 9 km trasy, po czym znów szutrowy podjazd, na którym najpierw dogania mnie Alek, a chwilę później na wypłaszczeniu Ola. Kawałek zjazdu i krótki techniczny podjazd, na którym uciekam nieco Oli podjeżdżając całość. Nawet kilku facetów prowadziło rowery na tym podjeździe, więc dodało mi to sił.


Podjazd, na którym bardzo się kurzyło


Na zjeździe


Zjazd

Po technicznym podjeździe znów trochę luźniej. Szutrowy podjazd, ale już dużo łagodniejszy. Na około 16 km trasy pierwszy bufet, a zaraz za nim rozjazd poprzedzony krótkim zjazdem, na którym znów Ola depcze mi po piętach. Na rozjeździe Ola i Alek wybierają trase mini, a ja mega.

Zaraz za rozjazdem robi się coraz trudniejsza trasa. Na sam początek kawałek ciężkiego terenowego podjazdu, a w zasadzie podejścia, gdyż jechać było bardzo trudno. Po pokonaniu tego odcinka znów szutrowy podjazd aż do 23 km do Rezerwatu Kalenica, gdzie znajduje się drugi bufet. Na podjeździe zaczyna grzmieć, co nie zwiastuje nic dobrego. Chwile potem zaczyna lać, a tu rozpoczyna się około 2 km podjazd po kamieniach na Wielką Sowę. Nie wiem jakim cudem, ale udało się podjechać całość, z raptem dwoma małymi podpórkami jedną nogą. Od 25 km zjazd, w błocie, ulewie, po kamieniach i korzeniach. Miejscami na trasie płynie rzeka. Jadę jakiś kilometr, potem robi coraz bardziej stromo i niewyobrażalnie ślisko, więc schodzę z roweru. jednak nawet prowadzenie go nie należy do łatwych. W pewnym momencie znów wsiadam na rower i zółwim tempem jakoś zjeżdżam. Po zjeździe kawałek podjazdu do około 31 km, gdzie znajduje się trzeci bufet. Przestaje powoli padać.

Za bufetem szutrowy podjazd około 2 km. Następnie zjazd, początkowo szutrowy, potem bardziej terenowy. Dalej kawałek singielka po trawie, a na końcu ostry nawrót i wjazd na asfalt. Od 35 km znów stromy terenowy podjazd, około kilometra. Początek idę, ale końcówkę już pokonuję w siodle. Teren robi się łagodniejszy. Trasa wiedzie koło Lisich Skał. Tutaj znów kawałek ostrego podjazdu, ale początkowo szutrowego, a na końcu po betonowych płytach. Końcówki nie daje rady podjechać, gdyż przednie koło podrywa się do góry. Na 39 km trasy znajduje się czwarty bufet.

Za bufetem podjazd singielkiem w lesie po trawie, a potem po korzeniach. Bardzo fajny odcinek. Około 42 km terenowy szybki zjazd i potem około 45 km krótki podjazd i znów zjazd. Tym razem dość szybko po szutrze. Ostatnie 2 kilometry trasy to zjazd do mety, początkowo szutrowy, potem przez pola.


Jeden ze zjazdów

Dojazd do mety


Tuż przed metą

Kilka zdjęć z galerii FotoMaraton:








Po dojechaniu do mety byłam przeszczęśliwa, że udało mi się ten maraton pokonać bez żadnych nieprzewidzianych wypadków. Najpierw upał, potem ulewa i kup wody i błota. Okazało się, że zajęłam miejsce 7 z 12 w K2 Mega i 335 Open. jak dla mnie wynik całkiem dobry. :)

Profil trasy wyścigu:

Terenowo w upale

Sobota, 18 lipca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Emilia miała dziś wolne, zatem razem z Tomkiem przybyli do Częstochowy by pojeździć troche w naszej okolicy. Okazało się jednak, że Tomek woli zostać z Alkiem w domu i pojeździć na trenarzeże, więc na wypad w teren wybrałyśmy się we dwie.

Początek standardem przez osiedle, Alejką Pokoju i przez Kucelin do Legionów. Dalej w lewo i przez Górę Ossona. Podjazd o zjazd. Następnie terenem czerwonym pieszym w stronę Kusiąt. Odbijamy jednak na czerwony pieszy i jedziemy przez Zieloną Górę, gdzie także mamy fajny podjazd i zjazd.


Emilka przy jaskini na Zielonej Górze

Docieramy do asfaltu i jedziemy kawałek przez Kusięta. Koło straży pożarnej w prawo i w stronę Gór Towarnych. Koło jaskini spotykamy grupę wspinaczkową. Zjeżdżamy na polanę z zamiarem podjazdu na Góry Towarne, jednak jak się okazuje jest to niemożliwe z powodu wypasu owiec. Pozostaje nam jedynie dojechać do asfaltu i jechać od razu do Olsztyna. Na zamek podjeżdżamy od strony baszty, po czym zjeżdżamy do bramy głównej.


Przed olsztyńską basztą


Z wieżą w tle


Wspólna fota z Emą

Kierujemy się na rynek do sklepu, gdzie spotykamy Kasię i Kamila. Chwila pogaduch i jedziemy dalej. Następny cel na dziś Lipówki. Podjazd od strony baru leśnego, po czym zjazd w stronę Biakła. Podjazd, a w zasadzie częściowe podejście na Biakło, po czym kamienisty zjazd w stronę Sokolich Gór.


Podjazd na Lipówki


Podjazd na Lipówki


Chwila przerwy


Chwila przerwy


Ema przed Górą Biakło


Wspólna sweet focia

Czas goni, gdyż chłopaki się niecierpliwią, zatem wracamy do domu. Pożarówką, następnie terenem do torów, przez lasek do Bugaja, koło Michaliny do DK1 i Końcówka przez Błeszno. Upał dał się dziś we znaki szczególnie na cięższych podjazdach. Do domu wróciłyśmy zmęczone i tak spragnione ochłody, że nie wiem nawet jak to opisać, ale za to wycieczka była ekstra.

Sokole Góry

Czwartek, 16 lipca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 8) Samotnie
Umówiłam się koło Jagiellończyków na popołudniowy wypad w Sokole z Sylwią. Jednak Sylwia na miejsce startu nie dotarła, więc ruszyłam samotnie.

Aleją Pokoju, następnie przez Kucelin, ścieżką wzdłuż rzeki, koło Guardiana, ternem wzdłuż torów i dalej pożarówką. Przez Sokole najpierw żółtym rowerowym, potem czarnym pieszym do początku słynnej pętelki. Pomimo braku zapału udało się podjechać cały podjazd czerwonym pieszym. Po podjeździe rozpoczęłam ową pętelkę. W jednym miejscu niegroźny upadek. Z jednego zjazdu zrezygnowałam i objechałam skałę dookoła. Powrót z Sokolich pożarówką, potem terenem do torów, przez lasek do Bugaja, a potem koło Michaliny i przez Błeszno.

Nie wiem czy to coś w powietrzu, czy to te upały, czy może przemęczenie organizmu, bo w nogach kompletny brak sił. Energii zero, więc i chęci do jazdy jakoś nie ma. Lichy ten rok.

Olsztyn

Niedziela, 5 lipca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Dziś popołudniu udało się umówić na rower z Darią i Rafałem. Cel wycieczki - Olsztyn. Start - Błeszno. We trójkę jedziemy najpierw asfaltem przez Stare Błeszno i Bugaj. Następnie w prawo i terenem niebieskim rowerowym, po czym pożarówką do końca. kawałek asfaltem do Olsztyna i tutaj na rynku postój na lody. Akurat trafiliśmy na jakiś koncert na rynku. Powrót najpierw asfaltem w stronę Biskupic. Koło wjazdu w Sokole spotykamy Agę i Siwucha. Chwila rozmowy i jedziemy dalej. Skręcamy w prawo w teren. Pomarańczowym rowerowym, na którym o dziwo ani piachu ani kałuż. Następnie koło punktu czerpania wody i dalej niebieskim rowerowym do Bugaja. Dalej już analogicznie jak wcześniej przez Stare Błeszno do domów. Na sam koniec wypadu mogłam podziwiać jeszcze taki oto widok:


Zachód słońca

Ogólnie rzecz biorąc bardzo fajna popołudniowa przejażdżka zakończona miłym akcentem. Dziękuję za towarzystwo :)

Olsztyn i bliskie spotkanie z autem w drodze powrotnej

Sobota, 27 czerwca 2015 · Komentarze(3)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie
Uczestnicy
Miałam nic nie pisać, tylko podlinkować Tomka, ale w zasadzie i tak trochę napiszę, a i podlinkuję również :) Alek jeszcze nie da rady jeździć po ostatnim upadku, więc i ja nie miałam konkretnych planów na dziś, poza tym by gdzieś się wyrwać choćby na dwie godzinki. I trafiło się tak, że Tomek zaproponował spokojny wypad do Olsztyna, zatem zgodziłam się na tę opcję.

Samotnie Alejką Pokoju pod dawny sąd na Rakowie. Byłam przed czasem zatem czekam. Nagle słyszę dzyn dzyn. Okazało się, że to Tomek. Dalej wspólnie przez Kucelin i Cmentarz Żydowski. Na wyjeździe z cmentarza niespodzianka - usypana hołda ziemi, a w niej wbita tabliczka "Teren prywatny". jakby tak ktoś jechał szybko to mógłby mieć problem z wyhamowaniem przed ową niespodzianką. Dale kawałekj przez Legionów. Następnie terenem czerwonym pieszym i czerwonym rowerowym do Kusiąt. Znów kawałek asfaltem, po czym w prawo w teren i zielonym rowerowym koło krzyża. Na podjeździe Tomek łapie kapcia.



Po szybkiej wymianie dętki zjazd. Gdy jesteśmy już na dole przypadkiem mijamy właściwy skręt i jedziemy prosto, w efekcie czego musimy przedostać się do asfaltu wertepami wzdłuż płotu wodociągów. A przed nami jedzie traktor, który szybko wyprzedzamy będąc już na asfalcie. Od Olsztyna kierujemy się już z powrotem do Czestochowy.

Terenem przez Górę Ostrówek i Skrajnicę. Dalej asfaltem do rowerostrady (gdzie po drodze wyprzedzamy jakąś wiekszą grupkę rowerzystów) i rowerostradą do końca. Następnie kawałek terenem, po czym znów asfaltem koło Guardiana. Dalej ścieżką wzdłuż rzeki, przez Kucelin i Alejką Pokoju do DK1. Tutaj żegnam się z Tomkiem i dalej podążam samotnie do domu.

Koło sezamu bliskie spotkanie z maską jakiegoś auta. Jakaś głupia baba chcąc wyjechać z parkingu w prawo dojechała do pasów i zatrzymała się przed nimi. Ja jechałam prosto Jagiellońską. W momencie gdy byłam na środku przejazdu rowerowego kobieta patrząc tylko w lewo postanowiła ruszyć, w efekcie czego zepchnęła mnie na jezdnię. Dobrze, że akurat auto, które jechało Jagiellońską nie jechało zbyt szybko i zdążyło zahamować. Głupota tej baby nie zna granic. Na szczęście skończyło się tylko na obiciu łokcia, gdyż ja jechałam spokojnym tempem, a ona dopiero co ruszyła. Strach pomysleć co by było przy większej prędkości. Na tym moja wycieczka się skończyła, gdyż zadzwoniłam do Alka by przyjechał na miejsce zdarzenia i ocenił, czy nie ma strat w rowerze. Sprawa z kobitą została załatwiona polubownie bez wzywania policji, ale tego dnia ta kobieta szybko pewnie nie zapomni, gdyż to były z całą pewnością jej najdroższe zakupy.

A na koniec link do bloga Tomka:
http://tofik83.bikestats.pl/1343139,Dzyn-dzyn.html#comment825143

Bike Maraton 2015 - Jelenia Góra

Poniedziałek, 22 czerwca 2015 · Komentarze(1)
Kategoria 3) 60 - 100 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Maratony, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Kolejny maraton z cyklu BikeMaraton. Tym razem w Jeleniej Górze, gdzie jeszcze nie byłam, więc te okolice są dla mnie kompletnie nieznane. Gdy wyjeżdżaliśmy z domu świeciło słońce, ale z każdym kolejnym kilometrem zaczynało coraz bardziej padać. Gdy dojechaliśmy do celu padać co prawda przestało, ale i tak wszystko było dla nas jasne - na trasie będzie sporo błota. Mimo wszystko postanowiliśmy wystartować.


Przed startem

Pierwsze 10 km po płaskim. Najpierw asfaltem przez Jelenią Górę, a potem przez pola i nieużytki. Następne 10 km polami i potem przez las również niby płaskie, ale jakoś jednak jechało się ciężej. Na 15 km rozjazd Mini/Mega, a dwa kilometry za rozjazdem pierwszy bufet. 



Alek z Mają Włoszczowską i Anią Szafraniec


Błotniście

Na około 21 km rozpoczyna się terenowy podjazd. Jest miejscami ślisko, ale staram się jechać. na 23 km na chwilę z roweru muszę zejść, po czym znów jadę dalej. Po podjeździe kawałek zjazdu i znów podjazd terenem. prawie cały pokonany tylko parę metrów na 27 km pieszo. Znów kawałek zjazdu i podobno najtrudniejszy podczas tego wyścigu asfaltowy podjazd, zwany przez zawodników łopatą. Jak się okazało podjazd faktycznie ciężki i stromy. W jednym miejscu spora część zawodników rowery prowadziła. Próbowałam jechać, ale gdy idący pieszo szli szybciej niż ja jechałam postanowiłam także kawałek przejść. kawałek przed końcówką podjazdu doping jakiegoś turysty uderzającego czymś metalowym o pogięta felgę. Wsiadam na rower i jadę. Udało się. Na szczycie na około 32 km drugi bufet.

Po minięciu bufetu znów wjazd w teren. Początkowo łagodny zjazd. Na 34 km niespodziewanie zaczynają dublować mnie zawodnicy z dystansu giga. Myślę sobie źle ze mną :D Spinam się i jadę. Na około 36 km rozpoczyna się trudny technicznie zjazd. Początek po wielkich kamolach, w dodatku śliskich po opadach. W tym miejscu rower sprowadzam. Gdy kamienie robią się coraz mniejsze wsiadam na rower i powoli zjeżdżam. Sama jestem zdziwiona, że dałam radę. Na 38 km gdzieś w połowie zjazdu doganiam rywalkę ze swojej kategorii. Od tego momentu dłuższy odcinek jedziemy praktycznie wspólnie. raz ja szybciej, raz ona. Już pod koniec zjazdu na 42 km, gdy kończą się kamole i zjazd prowadzi po błocie uślizguje mi się koło na zakręcie i zaliczam niegroźny upadek. Szybko się zbieram i gonię rywalkę. W dalszej części wyścigu trasa zaczyna się coraz bardziej wypłaszczać i przypominać początkową część wyścigu - pola, łąki - i tak w zasadzie aż do samej mety. na 59 km, gdy wszyscy są przekonani, że zaraz meta udaje mi się wyprzedzić konkurentkę i zyskać nad nią przewagę. W pewnym momencie okazuje się, że przed metą wcale nie będzie tak łatwo - ostatnie 2 km to krótkie techniczne zjazdy i podjazdy poprowadzone częścią trasy wczorajszego wyścigu Maja Race. taka oto niespodzianka już na samo dobicie przed końcem.








Znów błoto


W drodze do mety

Kilka fotek z FotoMaraton.pl














Po dotarciu na metę okazuje się, że zajęłam dziś miejsce 6 z 12 w K2 Mega i 329 Open. W dodatku udało mi się o parę minut pokonać rywalkę ze swojej kategorii wiekowej :) Niby mała rzecz a cieszy :) Na mecie przywitał mnie Alek, który dziś niestety nie miał tyle szczęścia, bo nie dość że na jednym zjeździe poobijał mocno żebra i nadgarstek to w dodatku kilka km przed metą zgubił pedał przez co dodatkowo stracił cenny czas. Najważniejsze jednak, że nie stało mu się nic poważniejszego i że do mety po upadku dotarł o własnych siłach.

Profil trasy:

II Wyścig przełajowy MTB Poczesna

Sobota, 20 czerwca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 1) do 30 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Wyścigi XC, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Do ostatniej chwili nie byliśmy pewni czy startować dziś w wyścigu przełajowym w Poczesnej czy nie. W zeszłym roku startowaliśmy i byliśmy zadowoleni. Dziś jednak pogoda zbyt pewna nie była a i jutro czekał nas start w Jeleniej Górze z Bike Maraton. Zdecydowaliśmy, że pojedziemy do Poczesnej autem z rowerami w środku i decyzję podejmiemy na miejscu.
Oprócz nas zjawiło się też sporo znajomych, miedzy innymi Jura Bike i część ekipy Sengam Sport Racing.

Na początek udaliśmy się z Alkiem na kilka zapoznawczych kółeczek. Trasa trochę inna niż rok temu, ale najważniejsze zjazdy i podjazdu takie same jak przed rokiem. W sumie treningowych kilometrów wyszło 4,8 km. Po kilkunastu minutach dotarli także Ola z Łukaszem, a chwilę później Sylwia z chłopakiem. W efekcie po krótkim zastanowieniu się postanowiłyśmy z Olą wystartować. Gdy stałyśmy w kolejce do zapisów chwilę popadało, ale na szczęście szybko przeszło. Zapisałyśmy się do kategorii OPEN, gdyż taka nas obejmowała. W tej kategorii do przejechania było sześć kółek o długości 1,6 km każde. Początkowo miało nie być podzialu na płeć, ale w efekcie zdecydowano, że najlepsza z kobiet również zostanie nagrodzona.

Kilka minut przed startem Alek postanowił, że pozwoli mi wystartować na jego rowerze. Przed startem czekało nas jeszcze jedno kółko pokazowe przejechane razem ze wszystkimi uczestnikami jadąc za organizatorem. Po owym kółku wszyscy ustawili się na linii startu. Dosłownie minutę przed startem, gdy chciałam poprawić sobie kask, pękło mi zapięcie w kasku. Chłopaki byli już na trasie ustawieni by robić zdjęcia, więc nie miałam do kogo się zwrócić o pomoc. Na linii startu stała z nami znajoma - Ania z Sengam Sport, która de facto nie startowała w wyścigu, ale stwierdziła, że przejedzie sie treningowo. Nikt z organizatorów nie zwrócił jej uwagi i nie usunął na czas wyścigu z trasy. Poprosiłam o pożyczenie kasku, ale odmówiła. Na szczęście organizator pożyczył mi kask, który był zapasowy z biurze wyścigu i mogłam kontynuować udział w zawodach.


Glinianka Korwinów


Ruszamy na objazd trasy


Na objeździe trasy

3... 2... 1... i start. Chłopaki wypruli w przód. Pierwsze okrążenie jechałam jako druga z kobiet. Tempo od samego początku intensywne. Nie lubię takich sprintów. Na początku drugiego kółka wyprzedziłam dziewczynę jadącą przede mną i byłam pierwsza. Cały czas na ogonie siedziała mi Ola. Pierwsze cztery kółka udawało mi się utrzymać na pierwszej pozycji uciekając przed Olą. W jednym miejscu na trasie spotykałam Rafika, który widząc, że ścigam się z Olą przepuścił mnie. Pod koniec czwartego kółka złapała mnie kolka, będąca wynikiem tego, że od samego startu tempo było dla mnie zbyt szybkie. Jechało mi się coraz gorzej i wiedziałam już, że nie utrzymam do mety obecnej pozycji. Piąte kółko jeszcze dałam radę, ale na początku ostatniego okrążenia przed jednym ze zjazdów przepuściłam Olę, gdyż uznałam, że nie ma sensu jej blokować. Podziękowała i pomknęła do mety. Linię mety przejechałam na drugiej pozycji, więc ostatecznie byłam 2 z 4 kobiet. Przez moment było mi słabo, ale na szczęście po chwili przeszło.

Kilka fotek z wyścigu:



























Na ostatnim okrążeniu




Dojazd do mety

Na sam koniec tuż przed dekoracją najlepszych zawodników i wręczeniem im nagród i medali organizatorzy postanowili zrobić nam jeszcze fotkę grupową wszystkich startujących w kategorii OPEN.


Fotka grupowa

Podsumowując, dzisiejsza impreza w Poczesnej, a dokładnie w Korwinowie była lepsza niż rok temu. Zawodników o wiele więcej, a i trasa nieco ciekawsza niż rok temu. Co najważniejsze nikt w tym roku nie pomylił się z liczeniem okrążeń, więc nie trzeba było jechać jeszcze jednego gratisowego kółka :D Kto wie, może za rok będzie jeszcze lepiej :)

Kamieniołom Kielniki i Sokole Góry

Czwartek, 18 czerwca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Dziś z Alkiem postanowiliśmy, że wybierzemy się na poszukiwania mojej zaginionej we wtorek tylnej lampki Force. Nasze podejrzenia wskazywały na to, że najprawdopodobniej zaginęła albo w kamieniołomie albo w Sokolich Górach, więc uznaliśmy, że właśnie tam dziś się wybierzemy.

Najpierw standardowo przez osiedle, potem Aleję Pokoju, przez Kucelin, ścieżką wzdłuż rzeki, koło Guardiana, wzdłuż torów, po czym rowerostradą. Na początku rowerostrad spotykamy się z Olą i Łukaszem. Chwila pogaduch i jedziemy dalej przez Skrajnicę do Olsztyna. Na rondzie o mały włos nie rozjechałam jakiejś nierozgarniętej pieszej, która wlazła mi nagle pod koła. Objeżdżamy terenem zamek od lewej strony. W pobliżu zamku odbywa obecnie się wypas owiec i kóz.


Wypas owiec i kóz z pobliżu zamku


Skałki - fot. Alek


Ruiny zamku w Olsztynie

Kierujemy się następnie do kamieniołomu Kielniki, po drodze myląc lekko ścieżkę, ale w efekcie docieramy do celu. Zjeżdżamy na dół kamieniołomu prawym zboczem. Dziś udaje się pokonać cały zjazd. Następnie podjazd na górę od drugiej strony. lampki tutaj niestety nie znaleźliśmy. Jedziemy więc polnymi ścieżkami obok Lipówek w stronę Biakła. Mijamy Biakło bokiem i udajemy się w Sokole Góry.


Kolorowo

W Sokolich jedziemy taką samą trasą jak ostatnio. Najpierw podjazd czerwonym pieszym obok Puchacza (powalone drzewo jeszcze leży na szlaku), po czym rozpoczynamy pętelkę wytyczoną przez chłopaków w CWR. Dziś idzie mi nieco lepiej niż ostatnio, jednak z pokonania dwóch zjazdów w siodle rezygnuję. Tutaj poodbnie jak w kamieniołomie lampki nie znaleźliśmy. Szkoda, była bardzo fajna. Niech służy szczęśliwemu znalazcy.


W Sokolich Górach


W Sokolich Górach

Powrót do domu drogą przeciwpożarową, terenem do torów, przez lasek, następnie asfaltem przez Bugaj i koło Michaliny. Dalej już tylko przez Błeszno. Ogólnie nogi dziś o wiele słabsze niż we wtorek, sił jakoś mniej, ale mimo wszystko fajnie było się wyrwac na rower.

Olsztyn, Lipówki, Biakło, Sokole

Wtorek, 16 czerwca 2015 · Komentarze(0)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy
Dziś umówiliśmy się na terenową jazdę z Andrzejem. Rzuciłam również propozycję na Częstochowskich Wypadach Rowerowych, dzięki czemu dzisiejsza ekipa zwiększyła się. Andrzej miał dołączyć do nas dopiero w Olsztynie. na miejscu spotkania pod Jagiellończykami zjawili się także Sylwia, Michał i Janusz. Miała być także Ola z Łukaszem, ale okazało się, że i oni dołączą w Olsztynie.

Tak więc w pięcioosobowym składzie njedziemy do celu. Standardowo Alejką Pokoju i przez Kucelin. Dalej koło Ocynkowni i Guardiana. Następnie terenem wzdłuż torów, po czym rowerostradą i przez Skrajnicę do Olsztyna. Na rynku czekają już Ola i Łukasz. Po chwili dojeżdża także Andrzej, Adam i Luka. W tym miejscu odłącza od nas Michał. Andrzej proponuje Oli zmianę roweru na fulla, więc we dwójkę jadą do Andrzeja. Reszta ekipy - Sylwia, Alek, Adam, Janusz, Luka, Łukasz i ja jedziemy już w teren. Na początek podjazd pod zamek w Olsztynie od strony baszty. Tym razem udaje mi się podjechać dalej niż zwykle. Gdy już jesteśmy na szczycie dołączają Ola i Andrzej. W pełnym składzie jedziemy przez ruiny zamku. Jeden techniczny zjazd pokonuje na Andrzeja fullu, gdyż Ola rezygnuje ze zjazdu. Z ruin zamku zjeżdżamy dość stromym zboczem.


Część ekipy koło zamku

Następny dzisiejszy cel to kamieniołom Kielniki. Docieramy nad kamieniołom. Zjeżdżamy w dół kamieniołomu prawą stroną. Cały zjazd w siodle, a końcówka jak zwykle z lekkim podparciem. Nigdy chyba nie nauczę się, żeby nie hamować zbyt ostro na takich zjazdach. Następnie podjazd znów na górę drugim zboczem. Po wyjechaniu z kamieniołomu jedziemy koło skały zwanej dziewicą w stronę Lipówek. Podjazd na Lipówki i szybki zjazd w stronę Biakła. Tutaj dzielimy się na chwilę na dwie ekipy - Sylwia, Janusz i ja jedziemy dookoła Biakła łatwiejszym zjazdem, a Ola z resztą chłopaków wybiera trudniejszy, bardziej kamienisty zjazd. Owy zjazd pokonałam kiedyś na fullu Andrzeja, ale na swoim sztywniaku wolałam nie ryzykować. Spotykamy się znów całą ekipą w Sokolich. Jedziemy przez Sokole czarnym pieszym, po czym skręcamy w prawo na czerwony pieszy prowadzący na Puchacz. Aż dziw, bo dziś udaje mi się pokonać cały podjazd na Puchacz, z jednym przymusowym postojem przy powalonym drzewie. Po podjeździe rozpoczynamy słynną pętelkę przez Sokole Góry. Na dwóch zjazdach rozsądek wygrywa i wolę rower sprowadzić, gdyż nie chcę się niepotrzebnie poobijać. Na słynnej pętelce Adam uszkadza sobie przerzutkę. Ze zjazdami kłopotów nie ma, ale z podjazdami gorzej. Po dojechaniu do asfaltu chłopaki pchają Adama do Andrzeja, gdzie udajemy się wszyscy by Ola oddala fulla i znów dosiadła swój jak to sama mówi złomik.

Krótki filmik w wypadu:


Do domu wracamy w okrojonym składzie - Ola, Sylwia, Alek, Janusz i Łukasz, gdyż Adam i Luka wracają autem. Jedziemy terenem przez Górę Ostrówek i Skrajnicę. Dalej rowerostradą, terenem do torów, przez lasek do Bugaja, asfaltem przez Bugaj i koło Michaliny do DK1. tutaj ekipa znów się dzieli, gdyż każdy udaje się w swoim kierunku. Razem z Alkiem jedziemy przez Błeszno do domu.

Wypad bardzo przyjemny, towarzystwo świetne, masa dobrego humoru a i zmęczyć też się można było. Czasami fajnie wybrać się gdzieś większą ekipą :)