Generalnie w planie na dziś była całodniowa wycieczka w okolice Lelowa. Niestety ze względu na prognozy, wg. których miał padać deszcz od około 13 godziny, zdecydowaliśmy się na przedobiadową wycieczkę po okolicy, czyli do Olsztyna. Umówiliśmy się o 8,30 na górce na Jesiennej i w 5-cio osobowym składzie - Daria, Rafał, Tomek, Alek i ja ruszyliśmy w drogę.
Pojechaliśmy najpierw przez Błeszno, potem asfaltem przez Bugaj. Nastepnie skręciliśmy w teren na niebieski rowerowy, którym dojechaliśmy do Dębowca. Tutaj kawałek dziurawym asfaltem obok Monaru i dalej terenem pomarańczowym rowerowym do szosy między Olsztynem a Biskupicami. Pogoda była całkiem sympatyczna, więc podjęta została decyzja, aby podjechać asfaltem pod Biskupice, a następnie przez Sokole Góry podjechać na małą posiadówkę do Olsztyna. przez Sokole przejehcliśmy zółtym pieszym, a potem rowerowym, który poprowadził nas obok Góry Biakło wprost pod bar leśny. Tutaj zrobiliśmy kilkanaście minut przerwy.
Okazało się, że Rafał nie był nigdy wcześniej na Ossona i nie widział Pudziana na Złotej Górze, więc postanowiliśmy tam się wybrać. Najpierw asfaltem przez centrum Olsztyna do Kusiąt. Następnie terenem czerwonym pieszym przez Zieloną Górę. Podjechać było ciężko, więc końcówkę pokonaliśmy piechotą. Kilka zdjęć na szczycie i następnie zjazd. Pod mokrymi liśćmi nie było widać korzeni, ani kamieni, więc zjazd pokonałam częściowo piechotą, a końcówkę już w siodle.
Po zjechaniu z Zielonej pojechaliśmy dalej czerwonym szlakiem, aż do Góry Ossona. Tym razem udało się podjechać już w pierwszej próbie. Dobrze, że miałam rękawki, bo znów zaatakowały mnie kujące krzaki. Na górze pożegnał się z nami Tomek, który spieszył się do domu. Reszta ekipy została jeszcze na szczycie. Postanowiliśmy przyjrzeć się nieco bliżej pozostałościom po dawnym schronie na Ossona. Wejście do środka niestety okazało się trudne, więc odpuściliśmy. udało się zrobić kilka fotek.
Po Z Ossona zjechaliśmy do ulicy Legionów i asfaltem skierowaliśmy się na Złotą Górę. Po asfaltowym podjeździe zjechaliśmy terenem w dół do kamieniołomu, gdzie zrobiliśmy chwilę przerwy na szukanie skamielin :D Co nieco udało się odnaleźć :)
Zaczęły zbierać się chmury, więc zapadła decyzja o powrocie. Tym razem terenowy podjazd, i asfaltowy zjazd do Legionów. W tym momencie zaczyna padać. Możliwie najkrótszą drogą kierujemy się z powrotem. Jedziemy przez Żużlową, Olsztyńską, Hutników, Dębową, potem pod dworcem i Aleją Pokoju. Koło Jagiellończyków żegnamy się ze Skowronkami dziękując sobie za wspólną jazdę i dalej Jagiellońską jedziemy prosto do domu.
Meteogram tym razem się nie pomylił. Choć momentami nic nie wskazywało na to, że może jednak zacząć padać. Chwilami nawet wychodziło słońce. jJedynie miejscami wiało dość mocno, dlatego uciekaliśmy w teren. Bądź co bądź, wycieczka choć krótka to bardzo udana i w miłym towarzystwie :)
Korzystając ze słonecznej pogody i wspólnego wolnego popołudnia postanowiliśmy z Alkiem wybrać się na krótką przejażdżkę po okolicy. Jak to bywa w przypadku takich wycieczek, celem stał się Olsztyn.
Najpierw przez osiedle, potem Aleją Pokoju i koło skansenu. Asfaltem przez Kucelin i przez cmentarz żydowski. Następnie asfaltem przez Legionów i Brzyszowską, potem przez Srocko, Brzyszów, Małusy Małe i Małusy Wielkie. Od Małus terenem niebieskim pieszym do Turowa. W Turowie dzika przeprawa przez tory z powodu prac remontowych na przejeździe kolejowym. Następnie asfaltem przez Turów do Olsztyna. Po drodze podczas krótkiego postoju, znajduje w brzózkach przy drodze brązowego kozaczka. Od Olsztyna kawałek asfaltem w stronę Biskupic i potem drogą przeciwpożarową przez las i niebieskim rowerowym do początku rowerostrady. Kawałek terenem zielonym rowerowym do torów (gdzie po drodze mijamy się ze Zbyszkiem). Po drugiej stronie torów kawałek przez lasek, po czym asfaltem przez Bugaj, koło Michaliny do DK1 i przez Błeszno do domu.
Cieplutkie popołudnie, ale bardzo wietrzne. Momentami miałam wrażenie, że zamiast jechać to stoję w miejscu pedałując z całym sił. Na szczęście cały wysiłek został nagrodzony, gdyż wracając do domu na drodze przeciwpożarowej mogliśmy podziwiać pięknie wyglądające dziś niebo o zachodzie słońca :)
Umówiliśmy się dziś na wycieczkę do Rudnik razem ze znajomymi z Jurabike. Na miejsce spotkania pod Altaną Żywiec dojechaliśmy nieco okrężnie, przez Jagiellońską, Sabinowską, Piastowską, Barbary, potem z tyłu Jasnej Góry, przez Rynek Wieluński, Łódzką, Okulickiego i Szajnowicza i Westerplatte. Było tak ciepło, że po drodze zdjęliśmy nogawki i rękawki. Byliśmy przed czasem, więc posiedzieliśmy chwilę na Promenadzie. Z ekipy Jurabike przybyli Rafał, Agnieszka, Przemek i ich znajomy Marek.
Ruszyliśmy w drogę. Najpierw przez Promenadę, potem przez Lasek Aniołowski do nowej obwodnicy i dalej ulicą Meliorantów w kierunku Wyczerp. Przed przejazdem kolejowym skręciliśmy w lewo w ulicę Solną, którą dotarliśmy do Marianki Rędzińskiej. Następnie terenową dróżką dojechaliśmy na lotnisko w Rudnikach. Odbywały się tam jakieś zawody, więc nad głowami latały nam jakieś maszyny. Przejechaliśmy po płycie lotniska i udaliśmy się dalej asfaltem przez Rudniki do kamieniołomu. Podjęliśmy próbę zjazdu do jaskini, ale okazało się, że teren jest zbyt grząski i musieliśmy z rowerami zejść na dół. Wchodzimy na chwilę do jaskini, ale tylko kawałek. Pojeździliśmy jeszcze trochę po kamieniołomie ćwicząc podjazdy.
Następnie fajnym singielkiem wyjeżdżamy z kamieniołomu do drogi głównej. Jedziemy najpierw asfaltem przez Rędziny, a potem terenem czarnym rowerowym koło czynnego do dziś kamieniołomu aż docieramy do Jaskrowa. Znów wyjeżdżamy na asfalt i kierujemy się w stronę Przeprośnej Górki. Przeprośną pokonujemy terenowo, po czym kawałek asfaltem i terenem docieramy do Ossona. Najpierw podjazd, a potem zjazd, który staje się coraz trudniejszy ze względu na wypłukane dziury w drodze. Dalej jedziemy asfaltem przez Legionów, koło huty spotykamy Przema z synem. Czas nas goni, więc rozdzielamy się i my z Rafałem tniemy przez cmentarz żydowski i koło stadionu do mini żużla w stronę domów. Następnie asfaltem do skansenu, gdzie żegnamy się z Rafałem i już we dwoje aleją Pokoju i przez osiedle docieramy do domu.
Pogoda świetna. Słońce, ciepło, aż trudno uwierzyć, że na koniec października może być taka super pogoda. Dziękujemy ekipie Jurabike za towarzystwo i pokazanie nowych ścieżek. Z chęcią jeszcze nie raz przejadę się tymi ścieżkami.
Z rana do pracy. Kolejny ciepły październikowy poranek. Po pracy na chwilę do sklepu na Sobieskiego, a potem przez Pułaskiego do parku jasnogórskiego. skorzystać z pięknej pogody :) Następnie przez III Aleję, Nowowiejskiego i Sobieskiego do Gawła na serwis, a potem jeszcze na Skłodowskiej do koleżanki na imieniny. Wieczorem do domu standardową trasą. Wieczór również bardzo ciepły.
Popołudnie było dziś wyjątkowo ciepłe. Noga jeszcze trochę boli, szczególnie na nierównościach, ale nie mogłam zmarnować tak pięknej październikowej pogody i postanowiłam pokręcić się chociaż trochę po mieście.
Na początek przez osiedle, potem Aleją Pokoju, koło dworca i ulicą Dębową. Następnie ścieżką wzdłuż rzeki do DK1. Kawałek wzdłuż trasy i przez Legionów na Złotą Górę, gdzie podziwiam zachód słońca nad miastem.
Zjechałam terenem do Mirowskiej i potem koło rynku do skrzyżowania DK1 z Jana Pawła. Z powodu remontu musiałam pokonać to skrzyżowanie dołem pod mostem i wylądowałam na dukcie wzdłuż Warty. Duktem dojechałam ponownie do Mirowskiej.
Dalej przez Warszawską, Cmentarną, Rolniczą do Promenady. Promenadą do końca i potem małe kółeczko przez lasek Aniołowski. Po wyjechaniu z lasku przez Kukuczki, Sosabowskiego i Michałowskiego do M1. Dalej Obr. Westerplatte, Szajnowicza-Iwanowa, Okulickiego, Rocha i Rynek Wieluński na Jasną Górę.
Pod szczytem chwila przerwy i potem powrót do domu przez III Aleję, Nowowiejskiego, Korczaka, Boh. Monte Cassino, Jagiellońską, Bór, Wypalanki, Poselską, Korkowa i Grzybowską.
Niesamowicie ciepły wieczór :) Bezchmurne niebo, pełne gwiazd. Aż żal było wracać do domu, ale lepiej nie przemęczać stłuczonego mięśnia udowego. Oby taka pogoda utrzymała się jak najdłużej :)
Wspaniała jesienna pogoda :) Jak na październik naprawdę cieplutko :) Wycieczka zakończona trzymetrowym ślizgiem po asfalcie :( Bilans - potargany rękawek i koszulka i szlify na łokciu i udzie.
Umówiona byłam na dziś z Kasią. Niestety z niewyjaśnionych przyczyn nie doszedł do mnie sms, że Kasia jednak dziś nie da rady. W efekcie stałam pod skansenem z 20 minut, bezskutecznie, po czym wyruszyłam samotnie na krótką rundkę po mieście.
Przez Kucelin, potem Odlewników, Legionów, na Złotą Górę, zjazd terenem do Mirowskiej, potem Mirowską i przez Aleje na Jasną Górę. Przez park Staszica i potem przez Rynek Wieluński (gdzie niewiele brakło mi do bliskiego spotkania z maską samochodu - jakaś kobitka stała po prawej stronie parkingu i w momencie gdy ją wyprzedzałam, nagle zaczęła ruszać i zawracać. W ostatniej chwili odbiłam kierownicą na lewo, a ona z wielkimi pretensjami zahamowała z 20 cm przede mną. Masakra. Nie wiem po co jej były lusterka w samochodzie, bo na pewno nie do tego, by ich używać zgodnie z przeznaczeniem). Po całej sytuacji dalej przez Klasztorną, Kordeckiego, Jadwigi, Główną, Zaciszańską, Piastowską, Sabinowską, Poselską, Korkową, Grzybowską, Jesienną, 11-tego Listopada, Źródlaną do Orkana. Potem już do domku.
Dość ciepły dziś wieczór :) No chyba, że po prostu ubrałam się dziś odpowiednio do panujących warunków, bo w ogóle nie zmarzłam :D Dawno nie zrobiłam sobie takiej pętelki po mieście jak dziś :D Lekka odmiana od ostatnich wypadów.
Niedzielny poranek w Kielcach był mglisty i pochmurny. Nie chcąc ryzykować przemoczenia wybraliśmy się z moim wujkiem autem do Ujazdu, by zwiedzić ruiny zamku Krzyżtopór. Zamek przepiękny, o interesującej historii. Poniżej kilka fotek ze zwiedzania ruin. Więcej informacji na temat historii zamku można przeczytać tutaj ---> Zamek Krzyżtopór.
Po południu rozpogodziło się. Czasu na rower niestety za dużo nie pozostało, bo jeszcze dziś trzeba wracać do Częstochowy. Szybkie oględziny mapy i decyzja o planie wycieczki. Autem ubrani w rowerowe ciuchy, z rowerami na dachu z Kielc do Brzezinek. Tutaj start wycieczki. Trasa asfaltowa. Najpierw czarnym szlakiem rowerowym przez Brzezinki, Barczę, Klonów - gdzie przy drodze znajdujemy trzy ogromne kanie, i dalej przez Psary, Psary - Starą Wieś do Bodzentynia. Następnie ostro pod górę po kocich łbach na ruiny zamku biskupów krakowskich.
Po zwiedzeniu ruin decyzja o powrocie. Z Bodzentynia czerwonym szlakiem rowerowym drogą 752 do Świętej Katarzyny. Ilość much lecących wprost do oczu bezcenna :( Dalej czerwonym szlakiem przez Wilków i Ciekoty obok szklanego domu. Przeoczyliśmy właściwy skręt i zajechaliśmy jakieś 2 km za daleko, więc musieliśmy wrócić do Ciekot. Odnajdujemy właściwą drogę. Jedziemy szlakiem czarnym rowerowym przez Smugę do Brzezinek.
Dystans wycieczki nie powalił, ale z powodu ograniczeń czasowych nie dokręcaliśmy nawet do 40 km. Okolice Kielc, w dodatku w jesiennej scenerii są prawdziwym rajem dla oczu :) Będzie trzeba tu wrócić na dłużej :) Na koniec profil trasy:
Na Częstochowskim Forum Rowerowym Jacek zaproponował niedzielną wycieczkę w Góry Świętokrzyskie. Tamtych okolic jeszcze nigdy na rowerze nie zwiedzałam, więc nie musieliśmy się długo zastanawiać, gdy nadarzyła się taka okazja, tym bardziej mając takiego dobrego przewodnika jak Jacek. Zbiórka na dworcu PKP na Rakowie. W planie dojazd pociągiem do Wiernej Rzeki, gdzie znajdował się start naszej wycieczki. Dojeżdżamy z Alkiem na dworzec, gdzie czekali już Kasia i Jacek. Po chwili przyjeżdża pociąg relacji Gliwice-Czwa, z którego wysiada Tomek (Siwuch). W takim składzie o 7:17 wsiadamy w pociąg i jedziemy do Wiernej Rzeki. Kilka minut po godzinie 9 jesteśmy już na miejscu. Ruszamy na zwiedzanie nie odkrytych jeszcze przez nas okolic.
Jacek od samego początku prowadzi nas bardzo fajnymi ścieżkami. Już po zaledwie kilku kilometrach czeka na nas pierwsza atrakcja dzisiejszej eskapady - ruiny starego młyna w małej miejscowości Młynki. Młyn był zbudowany z kamienia. Niedaleko młyna zobaczyć można również pomnik ku czci polaków rozstrzelanych przy młynie przez hitlerowców. Po chwili przerwy ruszamy dalej. Przejeżdżamy mostkiem nad Wierną Rzeką i początkowo fajną terenową ścieżką, a potem asfaltem przez Zajączków kierujemy się w stronę Miedzianki.
W Miedziance wjeżdżamy na terenową leśną dróżkę, która prowadzi do kamieniołomu u podnóża Góry Miedzianka. Miejsce bardzo urokliwe,a chyba niezbyt często odwiedzane przez turystów. U podnóża Góry znajduje się także jaskinia, jednak nie jesteśmy dziś przygotowani na jej zwiedzanie.
Czas leci, a przed nami jeszcze wiele innych atrakcji więc ruszamy dalej. Asfaltem przez Polichno i Gościniec do Chęcin. W Gościńcu krótki postój przy pomniku lotników. Ruin zamku w Chęcinach również dzisiaj nie zwiedzamy. Wrócimy tu kiedyś bez rowerów i na spokojnie sobie pospacerujemy. W Chęcinach chcieliśmy też zobaczyć rynek, ale niestety obecnie jest w trakcie przebudowy. Może uda się w przyszłości.
W Chęcinach czeka na nas jeszcze jedna atrakcja. Terenową ścieżką dydaktyczną (która zaczyna się zaraz przed ruinami zamku) docieramy do przepięknego kamieniołomu, stanowiącego część Rezerwatu Przyrody Rzepki. Poza mną i Alkiem nikt nie chce przejechać się wzdłuż ściany kamieniołomu, więc reszta czeka, a my jedziemy zobaczyć kamieniołom z bliska.
Z Chęcin, po okrążeniu rozkopanego rynku, bocznymi dróżkami przez Zelejową jedziemy do kolejnego punktu dzisiejszej wyprawy. Przejeżdżamy niedawno wybudowanym mostem nad drogą krajową nr 7 i kierujemy się w stronę Jaskini Raj. Do samej jaskini jedziemy bardzo fajnym singielkiem przez las, szlakiem czerwonym pieszym. Jaskini dziś nie zwiedzamy, gdyż trzeba się wcześniej umawiać. Krótka przerwa na jedzenie i dalej w drogę. Częściowo szutrówkami, częściowo asfaltem przez Szewce i Łaziska docieramy do Piekoszowa. Tutaj zobaczyć możemy Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia.
Z Piekoszowa udajemy się do Podzamcza Piekoszowskiego, by tutaj zwiedzić przepiękne ruiny dawnego Pałacu Tarłów. Owy pałac miał być prezentem imieninowym dla żony wojewody Tarło. Czartoryska zażyczyła sobie, aby zawieźć ją tam saniami. Pomimo iż był to środek lata, Tarło nakazał całą drogę wysypać solą i zaprząc konie do sań. Istnieje legenda, że w Podzamczu ukryto złoto konfederatów, którzy sprzeciwiali się rządom Augusta III Sasa. Tarło został zmuszony przenieść złoto w inne miejsce. Miał przekazać je w trakcie obrad sejmu swojemu wujowi Janowi, mieszkającemu w Warszawie, dwa dni przed spotkaniem wszedł jednak w konflikt z Kazimierzem Poniatowskim, a w trakcie pojedynku z nim został śmiertelnie pchnięty szpadą. Niestety złota nigdy nie odnaleziono.
Po zwiedzeniu pałacu udajemy się dalej w drogę. Częściowo asfaltem, częściowo szutrami przez Dwór i Chełmce (gdzie dosłownie minutka postoju przed dawnym dworem zboru ariańskiego) do Oblęgorka, gdzie znajduje się dwór Henryka Sienkiewicza. Wokół dworku roztacza się ładny, zadbany park. W parku uwagę przykuwa pewna brzoza, która z daleka przypomina wierzbę płaczącą. Kasia, jacek i Siwuch odpoczywają na ławeczce w parku, a my z Alkiem udajemy się na krótki spacerek wokół dworku.
Czas nas goni, a chcemy jeszcze trochę pozwiedzać, więc ruszamy dalej. Przez Porzecze do Bobrzy. Po drodze krótka przerwa przy sklepie, by uzupełnić zapas jedzenia i picia. W Bobrzy wkraczamy na obszar Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Oglądamy ruiny dawnej huty. Największe wrażenie robi na nas potężny mur oporowy dawnego Zakładu Wielkopiecowego. Po zwiedzeniu muru schodzimy na dół. Spotykamy tam dość sporą grupkę tutejszych rowerzystów, którzy przyjechali, by rozpalić ognisko w pobliżu muru. Zapraszają nas do ogniska. Spędzamy z nimi kilka chwil, przy okazji opracowując plan dalszego zwiedzania.
Już mamy ruszać dalej, ale musimy jeszcze poczekać na Tomka, bo wrócił się po okulary, które zostawił niedaleko ogniska. Zguba znaleziona, więc w drogę. Przez Wyrębe, potem obok niewielkiego zalewu na Bobrzy we wsi Umer, dalej przez Kołomań do wsi Długojów. Mieliśmy co prawda zahaczyć o Samsonów i tamtejsze ruiny huty, ale czasu było niewiele i musieliśmy z pewnej części naszej wycieczki zrezygnować, więc z Długojowa jedziemy przez Rogowice i Serbinów do Mniowa, gdzie udaje mi się "ustrzelić" jelenia :D Przy okazji mamy okazję uzdrowić się u Świętego Krzysztofa, patrona podróżujących.
Czas goni, więc ruszamy dalej. Znów częściowo asfaltem, częściowo szutrami przez Węgrzynów, Zaolzie i Grzymałków do Wólki Kłuckiej. W Wólce znajduje się Pałacyk Kołłątajów. Niestety ów pałac jest cały czas ruiną i nic nie wskazuje na jakiekolwiek zmiany na lepsze i na ewentualną renowację. Szkoda, bo pałacyk mógłby być naprawdę piękny, gdyby został odrestaurowany. Po obejrzeniu ruin pałacyku kierujemy się dalej asfaltem do Kuźniaków, gdzie znajdują się ruiny wielkiego pieca.
Na dziś to już wszystkie atrakcje. Trzeba kierować się w stronę dworca. Jedziemy asfaltem przez Podewsie do Snochowic. Następnie wjeżdżamy na bardzo fajną wyasfaltowaną dróżkę prowadzącą przez las. Niestety nie zabrakło na niej również samochodów :( Jedziemy i jedziemy, a tu nagle po paru km napotykamy przeszkodę. W jednym miejscu owa dróżka została kompletnie rozkopana. Na szczęście nam rowerzystom udało się pokonać przeszkodę. Szkoda, że nie widzieliśmy miny tego kierowcy w aucie, który musiał kilka kilometrów jechać na wstecznym :D Za głupotę się płaci.
Wyjechaliśmy z lasu i dalej polnymi dróżkami i asfaltem przez Fenisławice dotarliśmy na dworzec kolejowy we Wiernej Rzece. Ten sam, z którego rozpoczęliśmy dzisiejszą wycieczkę. Mieliśmy jeszcze godzinę do odjazdu pociągu, więc Jacek zaproponował, by pojechać na następny dworzec na trasie do Czewy. Najpierw przez las, potem asfaltem udaliśmy się do Małogoszcza. Tutaj już poczekaliśmy na pociąg, którym wróciliśmy do Częstochowy. We czwórkę z Kasią i Jackiem wysiedliśmy na Rakowie, a Siwuch pojechał dalej na dworzec główny.
To była naprawdę super wycieczka. Towarzystwo również doborowe. Nie spodziewałam się, że okolice Kielc kryją w sobie tyle ciekawych miejsc, których nigdy przedtem nie widziałam. Z ogromną chęcią jeszcze nie raz wybiorę się w tamte okolice, by zobaczyć kolejne interesujące miejsca w Górach Świętokrzyskich. Dziękuję wszystkim za wspaniały niedzielny wypad :)
Cały weekend i dzisiejszy poranek były bardzo zabiegane. Dopiero po południu udało się znaleźć kilka godzin na rower. Zaproponowałam, by na początek wybrać się na chwilę do parku koło Jasnej Góry, a potem zdecydować o dalszym celu wycieczki.
Tak też zrobiliśmy. Najpierw udaliśmy się do parku przez Jagiellońską, Bohaterów Monte Cassino, Zana i Pułaskiego. Słońce świeciło, więc w parku zrobiliśmy kilka zdjęć w jesiennej scenerii.
Po sesji zdjęciowej podjęliśmy decyzję, że wybierzemy się jeszcze do Mstowa na jabłka. Pojechaliśmy przez Aleje, a potem asfaltem przez Mirowską. Cały czas mieliśmy pod wiatr. Był tak silny, że nawet z górki trzeba było mocno pedałować. Chciałam chociaż chwilę odpocząć od wiatru, więc Przeprośną Górkę pokonaliśmy terenem. Dalej znów asfaltem przez Siedlec do Mstowa. Następnie terenem niebieskim pieszym do sadów upolować kilka jabłek. Zabraliśmy tyle ile zmieściło się do plecaka, po czym terenem dojechaliśmy do Małus.
Zrobiło się dość chłodno, więc postanowiliśmy kierować się już w stronę domu. Tym razem z wiatrem :) Asfaltem przez Małusy Małe, Brzyszów, Srocko, i potem Legionów. Potem przez Cmentarz Żydowski i znów asfaltem przez Kucelin, potem Aleję Pokoju i Jagiellońską do domu.
Strasznie ciężko i mozolnie mi się dziś jechało. Nie wiem, czy to przez ten przeraźliwy wtwarzowiatr, czy po prostu brak sił po energicznym weekendzie. Niestety lato już chyba nie wróci w tym roku.
Na rowerze jeżdżę odkąd tylko pamiętam - nauczył mnie tata, gdy nie miałam jeszcze skończonych 3 lat. Najbardziej lubię zwiedzać, w szczególności zamki :)
Technika nie jest moją najlepszą stroną, ale jeżdżę, bo lubię i sprawia mi to przyjemność :) Jazda rowerem jest dla mnie jak narkotyk - silnie uzależnia, a jej brak powoduje dolegliwości abstynencyjne :D
Od 2013 zawodniczka klubu BIKEHEAD MTB TEAM.
Powerade MTB Maraton 2013 - klasyfikacja generalna: miejsce 8 w K2 Mega.
Bike Maraton 2014 - klasyfikacja generalna: miejsce 4 w K2 Mega
PS: Nie obchodzi mnie co o mnie myślicie, czy mnie lubicie czy nienawidzicie, czy jestem zbyt naiwna, czy może dziecinna, ale prawda jest inna - jestem taka jaka według siebie być powinnam.
Oświadczam, że wszelkie obraźliwe, niecenzuralne, wulgarne i bezsensowne komentarze umieszczane na innych portalach, podpisane moim nickiem, albo pisane w taki sposób, by mogły być kojarzone z moją osobą nie są mojego autorstwa. Jest to próba podszywania się pode mnie. Przyjdzie taki czas, że sprawiedliwości stanie się za dość i winny poniesie odpowiednią karę.
EdytKa
