Ponad rok czasu nie udało mi się zdobyć żadnego z górskich szczytów na piechotę. Dawniej dość często chodziłam po górach, więc gdy tylko nadarzyła się ku temu okazja, bo Daria zaproponowała nam pieszą wycieczkę, od razu się zdecydowaliśmy. Wstaliśmy wcześnie rano, wpakowaliśmy się w piątkę do auta (Daria, Rafał, Magda i my) no i w drogę do Wapienicy. Tutaj rozpoczęliśmy pieszą wędrówkę.

Na początek niebieskim pieszym przez Palenicę do Błatniej. Praktycznie od samego początku mieliśmy dość strome podejście do Palenicy. Pomimo tego, że wiało bardzo mocno, to ubrani byliśmy za grubo, więc po drodze zrzucaliśmy z siebie niepotrzebne ciuchy. Ku naszemu zdziwieniu na szlaku w ogóle nie było ani grama śniegu. Na Palenicy zrobiliśmy sobie mały bufet i już po bardziej płaskim terenie udaliśmy się na Błatnią (917 m.n.p.m.). Tutaj dłuższy postój w schronisku.

W drodze na Pilicę - fot. by Skowronek

Z Darią w drodze na Pilicę

Alek na Pilicy

Bufet :D - fot. by Skowronek

Po przerwie w schronisku udaliśmy się żółtym pieszym na Klimczok. Początkowo szliśmy przez polanę, na której praktycznie nie było drzew. Wiało tak mocno, że podmuchy wiatru miotały nami jak marionetkami. Dobrze, że to był dość krótki odcinek drogi, więc sprawiło nam to jedynie nieco frajdy :D Dalej weszliśmy znów w las. I tutaj się zaczęło :D Na szlaku pojawił się śnieg. I nie było go wcale tak mało. Aby atrakcji przed wdrapaniem się na Klimczok było więcej, to po drodze musieliśmy jeszcze pokonać leżące na szlaku drzewa połamane podczas ostatniej wichury.

Na Błatniej - fot. by Skowronek

W drodze na Klimczok - fot. by Skowronek

Powalone drzewo na szlaku

W drodze na Klimczok

W drodze na Klimczok - fot. by Skowronek

Wichura - fot. by Skorwonek

Z dziewczynami na Klimczoku

Na Klimczoku z Alkiem :* - fot. by Skowronek

Na Klimczoku - fot. by Skowronek

Na Klimczoku (1117 m. n p.m.) chwila przerwy i bez zatrzymywania się w schronisku dalej w drogę na Szyndzielnię. Tym razem powędrowaliśmy szlakiem żółtym / zielonym pieszym. Ten odcinek naszej wędrówki był dość płaski. Trochę śniegu, lodu, trochę błotka, ale szło się przyjemnie. Nawet nie wiem kiedy byliśmy u celu. Szyndzielnia (1126 m. n.p.pm.) była ostatnim na dziś szczytem do zdobycia. Po dotarciu na szczyt znów dłuższa przerwa w schronisku.

Po przerwie pozostało nam już tylko zejść z powrotem do Wapienicy. Najpierw szlakiem czerwonym pieszym, a potem żółtym. Śniegu na szlaku już nie było. W zamian pojawiła się masa liści. Zupełnie inny świat, zima zamieniła się w późną jesień :D Pod sam koniec wędrówki przez las mogliśmy podziwiać przepiękny zachód słońca. Końcówka wycieczki to już dojście asfaltem do auta, a potem powrót do domu. I te niezapomniane pierogi ze stacji :D

Dywan z liści - fot. by Skowronek

Kąpiel w liściach :D

Zachód słońca nad górami - fot. by Skowronek

W sumie pokonaliśmy dziś 19 km po górach na piechotę. Ogromne dzięki za wspólną wycieczkę i super towarzystwo :) Bardzo brakowało mi takiej pieszej wędrówki po górach. I choć pewnie jutro nogi będą trochę boleć to było naprawdę warto :) Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będzie okazja wybrać się wspólnie na jakąś górską eskapadę.

Po przerwie od roweru i świątecznym obżarstwie postanowiliśmy dziś wybrać się na Masę Krytyczną. Dojazd na Plac Biegańskiego przez Jagiellońską, Bór, Niepodległości, Wolności (gdzie po drodze zgarniamy Gawła z serwisu), Sobieskiego i Śląską.

Trasa przejazdu 94 Częstochowskiej Masy Krytycznej: Plac Biegańskiego, II i I Aleja NMP, Plac Daszyńskiego, I Aleja NMP, Kościuszki, Jasnogórska, Nowowiejskiego, Aleja Jana Pawła II, Dąbrowskiego, III Aleja NMP, Pułaskiego, Kopernika, Wolności, Waszyngtona, Śląska, Plac Daszyńskiego.

W grudniowej Masie udział wzięło 77 rowerzystów i rowerzystek. Być może uczestników masowego przejazdu byłoby więcej, gdyby policja nie spóźniła się aż o 40 minut na właściwą godzinę. Aby grudniowej tradycji stało się zadość uczestnicy Masy jechali przez miasto w mikołajkowych czapeczkach.

Powrót z Masy częściowo w towarzystwie Kasi i Kamila taką samą trasą jak wcześniej.

Za drugim podejściem udało się umówić na planowaną już dawniej wycieczkę razem ze Skowronkami i Siwuchem w okolicach Zawiercia. Tym razem nic nie stanęło na przeszkodzie i o 9,30 wszyscy stawili się na dworcu głównym w Zawierciu. Skowronki przybyły PKP, my z Alkiem autem z DG, a Siwuch który miał najbliżej dojechał rowerkiem.

Ruszyliśmy w drogę. Najpierw asfaltem przez centrum, a potem przez Kromołów. Z Kromołowa kawałek terenem zielonym rowerowym do Skarżyc, skąd mieliśmy bardzo ładny widok na Okiennik. Dalej asfaltem przez Żerkowice i znów terenem czerwonym pieszym przez wąwóz do Karlina.

Zjazd w stronę Skarżyc © EdytKa

Jedziemy przez wąwóz © EdytKa

Przejazd przez wąwóz © EdytKa

Od Karlina jedziemy kawałek asfaltem przez Kiełkowice, po czym znów terenowym szlakiem do Giebła. Od Giebła ponownie asfaltem (mijając po drodze kościół) do Biskupic. Chociaż raz do Biskupic było z górki :D Niemożliwe, ale jednak :D Dalej Siwuch prowadzi nas ponownie terenem przez pola, gdzie robimy sobie postój na jedzonko. Jadąc wzdłuż pola docieramy do skraju lasu i wjeżdżamy na znaną z opowieści Siwucha ścieżkę S300. Naprawdę ciekawa dróżka.

Siwuch prowadzi, więc jedziemy wzdłuż pola © EdytKa

Na szlaku S300, w drodze do Pilicy © EdytKa

Szlakiem S300 dojeżdżamy do Dzwonowic, po czym jedziemy dłuższy kawałek asfaltem, aż do Pilicy. W Pilicy odbijamy na Zarzecze, by zobaczyć ruiny dawnego kościoła zakonu szpitalników, o których powiedziała nam Daria. Nawet nie wiedziałam, że takie ruiny tutaj się znajdują, a są naprawdę interesujące. Szkoda tylko, że niszczeją, bo nikt się nimi nie zajmuje. Nie ma nawet żadnej tabliczki informującej o tym, co to są za pozostałości.

Ruiny dawnego kościoła zakonu szpitalników © EdytKa

Przed ruinami kościoła zakonu szpitalników © EdytKa

Ruiny kościółka © EdytKa

Obejrzeliśmy ruiny i trzeba było jechać dalej. Asfaltem w stronę Kocikowej, a potem w teren. Najpierw czerwonym pieszym, a następnie niebieskim pieszym / czerwonym rowerowym do Podzamcza. Przed dojazdem do ruin zamku skręcamy w prawo i wyjeżdżamy na asfalt, którym kierujemy się w stronę Ogrodzieńca. Po drodze zatrzymujemy się w Podzamczu przy Sanktuarium Matki Boskiej Skałkowej, które zostało zbudowane przy skale. Przejeżdżałam tutaj tak wiele razy, a nigdy nie zwróciłam uwagi na owe sanktuarium. A jest co podziwiać.

Alek przed Sanktuarium Matki Boskiej Skałkowej © EdytKa

Ostatnia wieczerza © EdytKa

Widok na ruiny zamku ogrodzieniec - fot. by Alek © EdytKa

Po chwili przerwy ruszamy dalej. Jedziemy chodnikiem wzdłuż głównej mocno ruchliwej drogi, przez Ogrodzieniec do Fuagsówki. Asfalt mokry, więc jesteśmy dość uchlapani. W Fugasówce skręcamy w lewo na boczną dróżkę, którą docieramy do Zawiercia w pobliżu znanego samolotu. Dalej jedziemy chodnikiem wzdłuż drogi 78 do centrum Zawiercia. Kierujemy się jeszcze na myjkę, by umyć rowerki po sporej dziś dawce błotka. Po umyciu sprzętów udajemy się na dworzec kolejowy, gdzie żegnamy się z towarzyszami dzisiejszej wycieczki. Skowronki wsiadają w pociąg, my pakujemy rowerki do auta, a Siwuch wraca do domku na rowerze.

Wypad zaliczam do udanych :) Nie zabrakło podjazdów, które z powodu ogólnego przemęczenia dały mi dziś popalić (szczególnie pod koniec wycieczki), dodatkowo nie brakowało sporej dawki terenu, śniegu, błotka, wody lejącej się spod kół mimo błotników :D Było wszystko czego rowerzysta może sobie zażyczyć :D Zdarzyły się także dwa - na szczęście niegroźne - upadki na lodzie - pierwszy Darii podczas jazdy przez pola, drugi mój podczas zjazdu na szlaku S300. Ale najważniejsze było wspaniałe towarzystwo :) Dziękuję wszystkim za świetną wycieczkę :)

Umówieni byliśmy na dziś razem z Siwuchem i Skowronkami na wycieczkę w okolice Pilicy. Niestety z samego rana Daria poinformowała, że niestety źle się czuje i nie przybędą do Zawiercia. Po konsultacjach z Siwuchem uznaliśmy, że wycieczki nie odwołujemy i spotykamy się na dworcu w Zawierciu. Miała z nami jechać jeszcze Ania, znajoma która jest członkiem Grupy Paleo. Na miejscu spotkania okazało się, że członkowie Paleo także wybierają się w stronę Pilicy, więc razem z Siwuchem postanowiliśmy do nich dołączyć.

Ruszyliśmy w drogę. Najpierw asfaltem przez centrum, a potem przez Kromołów. Z Kromołowa kawałek terenem zielonym rowerowym do Skarżyc (gdzie znajomy Alka - Marek złapał kapcia). Podczas zjazdu mieliśmy bardzo ładny widok na Okiennik. Dalej przewodnik z Grupy Paleo poprowadził asfaltem przez Żerkowice i znów terenem czerwonym pieszym nad wąwozem do Karlina. Od Karlina znów kawałek asfaltem przez Kiełkowice, po czym terenem do Giebła. Przecięliśmy asfalt i dalej terenem do Kocikowej, kawałek asfaltem i ponownie terenem aż do Pilicy. Tutaj zahaczyliśmy o zespół parkowo - pałacowy. Co prawda członkowie Paleo już go dobrze znają, ale z uwagi na fakt, że my go jeszcze nie widzieliśmy, to zdecydowali się poświecić chwilkę czasu, byśmy mogli go zobaczyć. Pałac nieco zaniedbany, ale i tak wygląda ciekawie.

Pałac w Pilicy © EdytKa

Ekipa przed pałacem w Pilicy © EdytKa

Po obejrzeniu pałacu dalej w drogę. Asfaltem w stronę Kocikowej, a potem w teren. Najpierw czerwonym pieszym. Następnie ekipa się podzieliła i część pojechała dalej czerwonym pieszym, a druga część, w tym również my, niebieskim pieszym / czerwonym rowerowym. Spotkaliśmy się wszyscy ponownie koło ruin zamku Ogrodzieniec. Następnie nasz dzisiejszy przewodnik poprowadził nas terenem, częściowo szlakiem niebieskim rowerowym obok kamieniołomu w Ogrodzieńcu. Tyle razy byłam w tym rejonie, a kamieniołomu nigdy nie widziałam, nawet nie miałam pojęcia o jego istnieniu. Minęliśmy kamieniołom i wyjechaliśmy na asfalt. Dalej już asfaltem przez Podzamcze i Bzów w stronę Zawiercia. Po drodze zatrzymaliśmy się na moment koło kapliczki, pod którą swoje źródło ma rzeka Warta. Przed samym Zawierciem mieliśmy przyjemny łagodny, ale dość długi zjazd. Po dojechaniu do centrum, ekipa zaczęła się stopniowo rozjeżdżać.

Pożegnaliśmy się z członkami Paleo, podziękowaliśmy za wspólną jazdę i już w mniejszym składzie - Ania, Alek, Paweł, Siwuch i ja udaliśmy się najpierw na myjkę umyć rowery, a potem jeszcze na chwilę do pobliskiego sklepu rowerowego Sengam Sport. Następnie Siwuch poprowadził nas do dworca PKP, obok którego zaparkowaliśmy nasze auto.

Podsumowując - wycieczka była całkiem przyjemna :) Dawno nie miałam okazji jechać w tak licznej grupie rowerzystów, w której większość osób było mi dotychczas nieznana. Ogólnie przyjemni i towarzyscy ludzie. Zaprosili nas na jeszcze jakąś wspólną wycieczkę w przyszłości, więc myślę, że chętnie skorzystamy z propozycji :)

Trasa wycieczki: