Rychlebkie ścieżki w wersji "na mokro"
Piątek, 2 maja 2014
· Komentarze(3)
Kategoria 2) 30 - 60 km, 6) Głównie teren, 9) W towarzystwie, Góry, Z fotkami lub filmem
Uczestnicy 
Rychlebskie ścieżki stały się ostatnio bardzo popularne. W internecie pełno filmików i zdjęć. Korzystając z wolnego dnia i propozycji teamowego wypadu postanowiliśmy wybrać się do Cernej Vody. Razem z nami pojechali jeszcze moi znajomi z Sosnowca. W sumie było nas osiem osób - Emilka i Tomek, oraz część Bikeheadu - Alek, Paweł, Mikołaj, ja i Marcin, a także znajomy Marcina - Tomek.
Już po drodze , gdy byliśmy na A4 na niebie zbierały się chmury i miejscami padało. Po przyjechaniu na miejsce mżyło i było mokro. Jednak nie to było dla nas najgorsze - temperatura spadła do około 6 stopni. Ubraliśmy się w miarę grubo no i po przygotowaniu rowerów ruszyliśmy w drogę.
Na początek ok 6 km podjazdu, w całkiem fajnym terenie. Mniej więcej po 3 km zaczęła się zabawa :D - podjazd trialem Dr. Weissnera. Brdzo fajne single do ćwiczenia równowagi. Padajacy deszcz powodował, że miejscami było bardzo ślisko. Trzeba było uważać na każdym kamieniu, korzeniu, czy każdej kładce. Przyznam, że na dwóch kładkach wymiękłam, i z roweru zeszłam. Pozostałe kładki pokonałam jadąc. Rychleby miały dziś klimat jak z baśni. Cytując Pawła: "Klimat miały niesamowity od spowitych mgłą lasów po płynące zewsząd potoki między olbrzymimi głazami, na których porobione były specjalne mostki, aby można było wjechać rowerem bez zatrzymywania pod strome zbocze góry." Po dotarciu na szczyt obniżamy sztyce, by łatwiej było nam pokonać zjazd. Najciekawszą część zjazdu stanowił bez wątpienia singielek Superflow, na którym było mnóstwo zakrętów i hopek. Udało mi się zjechać bez upadku, z zaledwie jedną podpórką nogą. Po pokonaniu singla czekał nas szybki szutrowy zjazd, na którym Paweł złapał kapcia z przodu i wgiął nieco obręcz. Dalej kawałek asfaltowego zjazdu (na którym strasznie zmarzliśmy) i jeszcze jeden singielek w lesie prowadzący prawie pod sam parking. Już pod sam koniec singla Emilka niespodziewanie wypada z trasy w las, ale na szczęście bez większych kontuzji.
Jeszcze przed singielkiem Dr. Weissnera
Ekipa na jednej z kładek na singielku
Na dole przerwa na gorący posiłek, by się rozgrzać przed kolejną pętelką. Początek tej pętli analogiczny jak wcześniej - najpierw delikatny podjazd, a potem trial Dr. Weissnera. Następnie kawałek po płaskim przez Velrybę, po czym krótszy niż wcześniej, ale nieco trudniejszy zjazd ścieżką nazwaną Proklety. Zjazd zupełnie inny niż poprzedni - sporo dużych kamieni, które po opadach deszczu były bardzo śliśkie. Niektóre odcinki musieliśmy pokonać pieszo. Jechałam na końcu wolniejszym tempem, z oddali słyszałam tylko krzyki "uwaga". Nie wiedziałam o co chodzi, dopóki na kamienistym zakręcie nie zaliczyłam superflowa przez kierownicę :D Na szczęście nic mi się nie stało, więc się szybko pozbierałam i już bez przeszkód pokonałam dalszą część zjazdu, aż do samego parkingu. Końcówka zjazdu to ten sam singielek co wcześniej.
Mapa Rychlebskich ścieżek
Teraz już wiem dlaczego Rychleby są takie popularne :D Co prawda nie próbowaliśmy dziś najtrudniejszych odcinków (choćby np zjazdu zwanego Tajemny) gdyż raz, że nie mamy do tego odpowiednich rowerów, a dwa było miejscami bardzo ślisko, więc mogłoby być zbyt niebezpiecznie. W każdym bądź razie każdemu kto lubi terenową jazdę zdecydowanie polecam wybrać się na Rychleby :) Żałować nikt nie powinien. Ja z wielką chęcią wybiorę się tam kolejny raz :)
Już po drodze , gdy byliśmy na A4 na niebie zbierały się chmury i miejscami padało. Po przyjechaniu na miejsce mżyło i było mokro. Jednak nie to było dla nas najgorsze - temperatura spadła do około 6 stopni. Ubraliśmy się w miarę grubo no i po przygotowaniu rowerów ruszyliśmy w drogę.
Na początek ok 6 km podjazdu, w całkiem fajnym terenie. Mniej więcej po 3 km zaczęła się zabawa :D - podjazd trialem Dr. Weissnera. Brdzo fajne single do ćwiczenia równowagi. Padajacy deszcz powodował, że miejscami było bardzo ślisko. Trzeba było uważać na każdym kamieniu, korzeniu, czy każdej kładce. Przyznam, że na dwóch kładkach wymiękłam, i z roweru zeszłam. Pozostałe kładki pokonałam jadąc. Rychleby miały dziś klimat jak z baśni. Cytując Pawła: "Klimat miały niesamowity od spowitych mgłą lasów po płynące zewsząd potoki między olbrzymimi głazami, na których porobione były specjalne mostki, aby można było wjechać rowerem bez zatrzymywania pod strome zbocze góry." Po dotarciu na szczyt obniżamy sztyce, by łatwiej było nam pokonać zjazd. Najciekawszą część zjazdu stanowił bez wątpienia singielek Superflow, na którym było mnóstwo zakrętów i hopek. Udało mi się zjechać bez upadku, z zaledwie jedną podpórką nogą. Po pokonaniu singla czekał nas szybki szutrowy zjazd, na którym Paweł złapał kapcia z przodu i wgiął nieco obręcz. Dalej kawałek asfaltowego zjazdu (na którym strasznie zmarzliśmy) i jeszcze jeden singielek w lesie prowadzący prawie pod sam parking. Już pod sam koniec singla Emilka niespodziewanie wypada z trasy w las, ale na szczęście bez większych kontuzji.
Jeszcze przed singielkiem Dr. Weissnera
Ekipa na jednej z kładek na singielku
Na dole przerwa na gorący posiłek, by się rozgrzać przed kolejną pętelką. Początek tej pętli analogiczny jak wcześniej - najpierw delikatny podjazd, a potem trial Dr. Weissnera. Następnie kawałek po płaskim przez Velrybę, po czym krótszy niż wcześniej, ale nieco trudniejszy zjazd ścieżką nazwaną Proklety. Zjazd zupełnie inny niż poprzedni - sporo dużych kamieni, które po opadach deszczu były bardzo śliśkie. Niektóre odcinki musieliśmy pokonać pieszo. Jechałam na końcu wolniejszym tempem, z oddali słyszałam tylko krzyki "uwaga". Nie wiedziałam o co chodzi, dopóki na kamienistym zakręcie nie zaliczyłam superflowa przez kierownicę :D Na szczęście nic mi się nie stało, więc się szybko pozbierałam i już bez przeszkód pokonałam dalszą część zjazdu, aż do samego parkingu. Końcówka zjazdu to ten sam singielek co wcześniej.
Mapa Rychlebskich ścieżek
Teraz już wiem dlaczego Rychleby są takie popularne :D Co prawda nie próbowaliśmy dziś najtrudniejszych odcinków (choćby np zjazdu zwanego Tajemny) gdyż raz, że nie mamy do tego odpowiednich rowerów, a dwa było miejscami bardzo ślisko, więc mogłoby być zbyt niebezpiecznie. W każdym bądź razie każdemu kto lubi terenową jazdę zdecydowanie polecam wybrać się na Rychleby :) Żałować nikt nie powinien. Ja z wielką chęcią wybiorę się tam kolejny raz :)
EdytKa
